Dirk 10 maanden.....

Dirk is al weer 10 maanden. Wat kan er veel gebeuren in 10 maanden tijd. Waar we vorige jaar nog zwanger waren, nog geen vuiltje aan de lucht. Alhoewel, ik heb ook tijdens mijn zwangerschap het gevoel gehad dat er iets niet klopte. Maar dat schoof ik toen af op de hormonen. Mijn zwangerschap ging niet vanzelf, ik had extreme last van mijn bekken. Maar verder waren er eigenlijk totaal geen zorgen om hem. Hij bewoog enorm veel in mijn buik. Het was de beweeglijkste baby in mijn buik, van de 3. De oudste heb ik nooit echt gevoeld, onze dochter was ook wel aanwezig, maar Dirk was het drukste. Best heftig om te realiseren dat hij nu de rustigste is, bijna tot niet beweegt. Wat een groot verschil. 

Ik heb het volgens mij wel vaker geschreven, maar we hebben zo'n heerlijke baby in huis. Hij is zo vrolijk en blij. Dat je totaal niet ziet dat er wat mis is met hem. Je hoort hem nooit. Hij huilt alleen om zijn speentje. Maar als je bedenkt dat hij 6 maanden nauwelijks iets zag dan, is zijn speentje ook zijn enige rustpunt. Want al het andere veranderde om hem heen telkens. Daar kan ik achteraf nog weleens verdrietig om worden, wat moet ons jongetje bang geweest zijn soms. 

Als hij nou ook nog eens veel huilde, en altijd ontevreden was, dan heb ik het veel zwaarder. Dan is het veel heftiger. Ik ben blij met hoe hij is en hoe hij het doet. Het is zo'n toppertje. Maar hij brengt ook wat uitdagingen met zich mee. Het is bijna wekelijks zoeken naar wat werkt. We krijgen gelukkig lieve hulp, die met ons mee kijkt naar wat kan helpen. Nu gebruiken we liedjes om ritueeltjes te krijgen. Dus voor dat we gaan badderen zingen we een badderliedje. En voor het slapengaan zingen we een liedje. En dan een vast ritme houden, zodat we het voor hem voorspelbaar maken. En hij niet het idee heeft hee dit is onveilig. Als we toch merken dat hij het zo voelt, is knuffelen altijd goed. Hij voelt zich veilig bij me. Maar zo makkelijk als ik het hier neerzet is het niet. Wat hij nodig heeft, veranderd vaak wekelijks, dan kan je weer van voor af aan beginnen. Hij kan niet vertellen wat hem dwarszit. Badderen vind hij bijvoorbeeld niet fijn. 

Zijn zus vind hij leuk, maar tegelijk ook spannend. Zij voelt denk ik dat Dirk "anders" is. Ze is best jaloers als het gaat om mij, ze hangt nogal aan mij. Maar Dirk mag wel bij mij zijn, zonder dat ze jaloers is. Tuurlijk heeft ze haar momenten ook wel, maar ik moet zeggen ze zijn de afgelopen maanden spaarzaam geweest. Terwijl er veel aandacht naar Dirk gaat. Vanmorgen zei ze tegen me, mama ik vind het gezellig dat we samen zijn. Daarin merk je wel dat ze persoonlijke aandacht echt wel mist. Maar ik moet zeggen, ze klaagt er nooit over. Ze is super lief voor hem. Ze helpt hem aankleden, pakt zijn kleertjes. Als hij zijn speentje kwijt is, en huilt, gaat zijn naar boven, zet ze zijn projector weer aan en geeft hem zijn speentje, geeft hem zijn knuffeldekentje, dan komt ze weer terug. Hoe lieve zus heb je dan! 

Dirk krijgt liefde in overvloed, en hij geeft heel veel terug. Ja ik ben uitgeput, compleet kapot en toch sta ik iedere morgen naast mijn bed, 1 lachje van mijn zoontje is zoveel meer waard als mijn rust. Ik ga door omdat hij het mij makkelijk maakt. 1 kusje is zoveel meer waard dan al het geld van de wereld. Hij is ons zorgen kindje. Maar hij maakt het dubbel en dwars waard. Dus ja het is heftig en lastig. En er zullen velen moeilijke momenten komen. Maar zijn mooie heldere blauwe ogen zeggen elke keer weer mama ik ben er, rustig maar, ik ga nergens heen, we komen er wel. 

Een jaar geleden hadden we nooit durven dat wij zo'n makkelijk is. Ons 'speciale' jongetje.