1 jaar geleden
Ik dacht dat dit normaal babygedrag was.
Maar nu weet ik wel beter.. Ons verhaal
Toen ik zwanger was van Mats werkte ik als pedagoog al 7 jaar met zacht uitgedrukt, niet de makkelijkste kinderen. Het stuk opvoeden vind ik ontzettend interessant en gaat mij op mijn werk ook goed af. Dan zal dat bij Mats zonder heftige problematieken en een stabiele basis wel appeltje eitje worden toch? Ik had er in ieder geval ontzettend veel zin in.
Toen Mats werd geboren ging het de eerste weken vanzelf en deden we maar wat en volgende we ons gevoel. Echter merkte ik dat Mats steeds huileriger werd en met name tevreden was als we hem droegen en steeds prikkels gaven door de ruimte te laten zien. Of ik gaf hem borstvoeding en dan was Mats ook snel tevreden. Soms viel hij dan in slaap en legde ik hem over in zijn bedje of hield ik hem vast.
Echter werd het huilen steeds meer en kon het uren duren voordat hij in slaap viel. Ook werd Mats ’s nachts regelmatiger wakker met het toppunt van iedere 1,5 uur waarna hij (soms) pas weer ging slapen na borstvoeding. Soms ook niet.
Met 4 maanden moest ik weer gaan werken. Dus tijd voor een ritme dacht ik. Ik kocht een boek over slapen bij baby’s en pakte er een voorbeeldritme uit. Dit voorbeeldritme gaan wij volgen. Dus iedere dag staan we om 7 uur op, gaat Mats om 9 uur weer naar bed, slaapt hij 1,5 uur tot half 11 enz enz.
Alles op vaste tijden. Alleen het werkte niet.. het ging op dat moment zelfs nog slechter. Ik heb uren langs zijn bed gezeten en van alles geprobeerd. Van verhaaltjes voorlezen, dit opnemen en afspelen zodat hij mijn stem hoort tot op de buik slapen. Maar het werkte niet. Soms was Mats van 3 uur ’s nachts tot half 6 ’s ochtends wakker, waarna om 6 uur mijn wekker weer ging om te gaan werken.
Maar goed dit zal wel normaal zijn toch?
Mats was 5 maanden en kon niet goed zelf in slaap vallen en het consultatie bureau gaf aan dat wij hem consequent moesten laten huilen ook in de nacht. Nou ’s nachts had ik daar totaal geen energie voor. Overdag hebben we het uiteindelijk gedaan. Ik heb een koptelefoon opgezet met muziek, ben in de gang gaan zingen en iedere 5 minuten naar Mats toegegaan om hem te troosten en vervolgens weer weg te gaan. Ik zetten de koptelefoon op omdat ik het geluid van het huilen niet kon horen zonder te reageren.
Het duurde de eerste keer 1 uur en 20 minuten voordat hij sliep. De volgende dag 20 minuten en daarna was het altijd nog 5 minuten even mopperend huilen. Het was gelukt om Mats overdag te laten slapen maar de manier waarop voelde niet goed.
Echter werd Mats ’s nachts 1,5 uur wakker. Dronk dan een paar slokjes en viel weer in slaap. Het consultatie bureau gaf aan dat we hem overdag meer vaste voeding moesten geven. Dan zal hij ’s nachts minder honger hebben. Dit werkte helaas niet zo. Wat we wel merkte was dat als ik slaapdiensten had op het werk het slapen met Mats een stuk beter ging (dit waren ook de momenten dat ik even 6 uur kon bijslapen). Tim kon hem dan troosten en Mats sliep weer verder zonder voeding. Uiteindelijk ben ik een paar nachten beneden gaan slapen is Tim telkens naar Mats gegaan als hij wakker werd en na een paar nachten sliep Mats door.
In 2022 ben ik de opleiding droomritme en onrustdeskundige gaan doen en was ik zwanger van Jeppe. Tijdens deze opleiding kreeg ik heel veel inzichten in wat er bij Mats aan de hand was en waarom het slapen niet goed ging. Mats was namelijk oververmoeid en had daardoor steeds prikkels nodig. Ik had niet gekeken naar de wakkertijden maar naar de vaste tijden in het voorbeeldritme. Ook op het moment dat ik aan zijn slapen wilde gaan werken zat Mats in een pittige slaapregressie. Ik voeden hem altijd in slaap waardoor hij ook s’nachts borstvoeding nodig had om in slaap te komen. Niet omdat hij honger had want hij dronk maar een paar slokken. Daarnaast had Mats nog niet geleerd om zelf in slaap te vallen. Dit was dus paniek als hij dit ineens moest doen en ook ’s nachts had hij onze hulp nodig om te slapen.
En toen in november 2022 kwam Jeppe. Waarin ik de geleerde theorie in de praktijk kon gaan toepassen. En wat een verschil was dit!! Na een aantal weken sliep Jeppe zelfs soms wel 9 uur door in de nacht. Lukt het hem goed om zelf in slaap te vallen en meerdere slaapcyclussen achter elkaar te doen, zonder de huilmethode toe te passen. En toen met 4 maanden de slaapregressie kwam was ik hierop voorbereid en wist ik waardoor het tijdelijke slechtere slapen kwam. Nu we uit de slaapregressie zijn kunnen we weer werken aan slaap en dit gaat goed en gemakkelijk omdat er een goede slaapbasis is. Ik merk dat Jeppe een makkelijke en vrolijke baby is.
Maar waarom heeft niemand mij verteld dat het slapen zo werkt bij baby’s? Als ik al een beetje basisinformatie had gehad had dit zo veel ellende gescheeld bij Mats. Vooral nu ik weet dat het ook anders kan en het slecht slapen bij Mats niet normaal was. Ik gun andere ouders deze informatie zodat zij weten hoe het slapen bij baby’s werkt en wat ze kunnen doen om hun baby goed te laten slapen. Maar ook wat er nog meer invloed heeft op slapen zoals de darmen (en voeding), krampjes, onruststokers en emotionele beschikbaarheid. Daarom heb ik een zwangerschapscursus gemaakt zodat andere (toekomstige) ouders niet hetzelfde hoeven door te maken. Je kunt hier meer informatie over vinden op mijn website van deslaappedagoog.
Hoe is het afgelopen met Mats?
Mats is ondertussen 3 jaar. Vanaf 1 jaar ging het slapen eigenlijk wel goed. Het mopperen voor het slapen werd steeds minder. Tot 2 jaar werd hij nog wel vaak vroeg (5 uur) wakker maar ook dit is nu minder omdat ik ondertussen weet hoe hier mee om te gaan. Soms gaat er nog wel een nacht slecht maar dan gaat Tim op een matras bij hem liggen zodat Mats nabijheid heeft, wel in zijn eigen bed blijft slapen en iedereen goed slaapt.
Anoniem
Bij mij was juist mijn 1e kindje een hele goede slaper en mijn 2e zoals jij beschrijft. Pas écht gaan slapen bij 1 jaar. Reden? Weten we eigenlijk niet. Blijft gissen. Niks medisch in ieder geval. Ieder kind is anders. Misschien is het goede slapen van je 2e kindje gewoon toeval....
Roos
Dat zou zeker kunnen! Ieder kindje is anders. Maar ook zit een 2de kind weer in een andere situatie dan de eerste. Soms is het ook echt gissen wat er aan de hand is. Al was het bij Mats vrij duidelijk (weet ik nu). Die was oververmoeid. Ik denk dat als ik Mats wat eerder op bed had gelegd en meer wist over o.a. wakkertijden hij een stuk beter had geslapen. Nu is het gelukkig een goede slaper.
Anoniem
Hi Roos, wat is dit fijn om zoveel herkenning te lezen. En dan ook van een pedagoog. Ik dacht maanden dat het aan mij lag, dat de baby ontevreden was met mij, borstvoeding, licht, geluid, noem maar op. Compleet uitgeteld was ik en radeloos. Wij hebben toen na een horrorvakantie met extreem weinig slaap een slaapcoach ingeschakeld. In grote lijnen komt het overeen: de oververmoeidheid, de extra behoefte aan prikkels, het niet zelfstandig in slaap kunnen vallen, elke 1 a 2 uur wakker voor een klein slokje en sabbelen (met 2x blaren op me tepels auw!). Na de 'reset' merkte we al een zoveel vrolijkere baby. Onze slaapcoach heeft onze begeleiding met 1 week verlengd, zo hardnekkig was het. Nu is de kleine bijna 2 jaar. Het slapen is nog steeds erg lastig, altijd in bed, het lukt hem nooit buiten te slapen. En de onbegrip! Weinig mensen snappen ons, ze vinden ons streng en zien niet dat wij ons zoontje begeleiden, maar zien het eerder dat wij het huidige slaapgedrag (alleen thuis slapen) hebben veroorzaakt. En dan lees ik jou verhaal en ik zie zoveel herkenning! En heb jij ook de lichte PTSS die we eraan hebben
Roos
Dankjewel voor het delen van je verhaal! Heftige periode ook geweest dan. Er is heel veel onbegrip. Als je al van niet slapen naar alleen thuis slapen gekomen bent heb je echt al super veel bereikt! Laat die andere mensen maar lullen ;) Ik heb geen PTSS klachten. Ik merk dat ik veel weer ben vergeten. Ik ervaarde het toen ook niet als heel heftig omdat ik dacht dat het normaal was en erbij hoorde. Ik was wel heel moe. Maar in mijn zwangerschap was ik nog veel vermoeider. Waar ik in mijn zwangerschap niet kon functioneren kon ik nu nog redelijk functioneren. Mijn vriend daarin tegen heeft er wel veel last van gehad. Als hij alleen al het huilen hoorde kreeg hij ontzettend veel stress. Ook bij de 2de vond hij het spannend hoe het weer ging lopen.
Anoniem
Het 'werkt' bij elke baby anders. Toen mijn kindje slecht sliep ben ik gewoon gaan googelen naar ervaringen van andere ouders, en heb net zo lang dingen geprobeerd die mij bij mijn kindje leken te passen, totdat ik iets vond wat werkte. Het consultatiebureau verwijten dat ze jou niet exact passend advies hebben gegeven terwijl ze jouw kindje helemaal niet kennen, vind ik niet fair.
Roos
Ik ben het met je eens dat het voor ieder kindje anders werkt. Maar ik vind dat het consultatiebureau wel met mij mag mee denken en mag doorvragen ipv alleen zeggen zoveel minuten laten huilen. Als ze mijn kind (en mij) niet kennen dan moeten ze mogelijk ook geen advies geven. Of eerst mijn kind en mij leren kennen. Of doorverwijzen. Natuurlijk is ieder consultatiebureau anders. Ik deel alleen mijn ervaring.
Anoniem
Wat een slecht Nederlands. Ik-vorm =
Anoniem
Vogels mij kan je zelf geen Nederlands
Roos
Ik heb dyslexie. Dus het kan inderdaad zijn dat er wat spel- en zinsopbouwfouten in zitten. Gelukkig weerhoudt mij dat er niet van om te schrijven en mijn verhaal te delen. Maar als je het leuk vindt, mag je voortaan wel al mijn teksten controleren op spelling voordat ik het ergens plaats ;)