Bevallen met 30 weken

‘S middags om half 4 wordt ik opgehaald om naar de zwangerschapsafdeling gebracht te worden. Hier liggen vrouwen die nog zwanger zijn en net bevallen zijn. Helaas heb ik hier dan geen eigen kamer meer maar lig je met z’n tweeën. Even alles weer installeren hier en dan maar weer wachten. We spelen even een spelletje, bellen met het thuisfront en kijken wat tv. Aan het einde van de middag krijg ik toch weer wat meer last en we gaan weer even een CTG maken. Na een half uur is de conclusie dat de baby gewoon heel druk is in de buik maar dat er geen weeën activiteit. Fijn denk nog! Begin van de avond hetzelfde verhaal maar nog steeds geen activiteit dus mijn man gaat rond half 10 jammer genoeg naar huis om proberen nog even te slapen.

Ik probeer ook wat te slapen maar krijg rond 23.30 uur toch weer wat last van me rug. Probeer anders te gaan liggen zodat ik het niet voel maar na een half uur wordt ik er toch een beetje gek van en bel de zuster. We besluiten het even aan te kijken met warme doeken en dat verlicht wel wat maar na een uur trekt het toch wel meer door en denk ik dat ik toch wel wat meer weeën weer heb dus daar komt weer de CTG. Na ruim een uur aan de CTG zien ze toch wel dat er meer activiteit is en dat de baby hier ook meer op reageert dus worden we weer verplaatst naar de verloskamers. Mijn man gebeld en die kwam er gelijk weer aan want het zag er nu toch wel naar uit dat de bevalling toch gaat doorzetten!

Rond 5 uur in de ochtend worden de weeën toch echt wel steeds heftiger en voel ik ook steeds meer druk. Ze maken nog een keer een echo om te kijken of de kleine nog steeds in een stuit ligt en helaas is dit nog wel zo. Dit is in principe niet heel erg want op dit termijn een stuitbevalling is makkelijker dan wanneer het voldragen is. Enigste minpunt is wel dat als er iets verkeerd gaat tijdens de bevalling het ook nog een spoedkeizersnede kan worden. Rond half 7 in de ochtend voel ik wel heel veel druk en de verloskundige zegt dat ik wel een beetje mee mag persen op die druk in de hoop dat mijn vliezen breken. Na de tweede wee dat ik wat mee pers breken dan mijn vliezen, nog best een aardige waterval, de zuster kon nog net op tijd opzij springen anders was ze helemaal nat geweest. Dit lucht wel onwijs op, de druk die ik voelde is gelijk weg. Ze vervangen snel even de lakens en voelen dan of ik hierdoor volledige ontsluiting heb en dat is zo, het echte werk kan beginnen.

De kamer staat inmiddels aardig vol met een zuster, gynaecoloog in opleiding, gynaecoloog en een arts en zuster van de NICU, dit omdat ik vandaag precies 30 weken ben en de kleine dan nog in de couveuses moet.

De gynaecoloog zegt dat als het voelt dat ik moet persen ik dit ook mag gaan doen. Het is even schakelen in me hoofd van de heftige rugweeën opvangen na nu ineens persen. Ik voel weer een wee aankomen en weet dat ik op dat moment denk, Okee hier gaan we dan, fingers crossed dat dit goed gaat! Ik pers mee met de wee en voel de kleine zakken maar op dat moment hoor ik de gynaecoloog in opleiding ook zeggen: stop met persen, ik zie de navelstreng. Er wordt gelijk gevoeld en de gynaecoloog zelf neemt het over en voelt ook en ja de navelstreng kwam eerder dan de kleine en dit mag absoluut niet. Op dat moment gaat alles ineens in een sneltrein vaart. Ik moet me omdraaien op het bed zodat me billen in de lucht zitten, er wordt op de paniek knop gedrukt, er wordt gelijk gebeld met de OK, dit wordt een spoedkeizersnede.