Een bevalling volgens het boekje deel 2

Je begint nu aan deel twee van mijn bevallingsverhaal: een bevalling volgens het boekje. 

De eindstreep

De kraamzorg arriveerde, maar ik had dat nauwelijks meer in de gaten. De weeën waren heftig en ik voelde steeds meer de behoefte om te persen. Omdat ik nog geen volledige ontsluiting had mocht ik dat natuurlijk niet. De verloskundige gaf aan dat ik op de piek van de wee een beetje mee mocht drukken om het zo beter vol te kunnen houden. Even gaf dit wat ruimte maar al snel merkte ik nog meer druk naar onder.

Tegen mijn verwachting in wilde ik nogmaals weten of ik qua ontsluiting op geschoten was. De verloskundige stemde mee in want ze zag mijn ongemak. Ze stelde voor om de vliezen te breken. Eigenlijk had ik besloten dit niet te willen maar ze stelde mij gerust en legde uit dat het in deze fase van de bevalling juist bevorderlijk kan zijn. De vliezen waren zo sterk dat ze vermoedelijk de ontsluiting tegen hielden.

Ondertussen was de kamer omgetoverd en kwam de baarkruk tevoorschijn. Deze werd klaargezet en de bal werd ingeruild voor het echte werk. Die overgang vond ik even lastig omdat ik tijdens de wee op de bal kon bewegen en nu kon ik niets anders dan voelen, ondergaan en puffen.

De druk was ondertussen niet meer te houden. Ik voelde dat er iets kwam. Ik kreeg groen licht om mee te persen. De eerste paar keer gebeurde er niet veel. Ik voelde wel degelijk persdrang maar ergens klopte het niet. De verloskundige wilde tijdens een wee meevoelen om zo te kunnen constateren wat er daar binnen gebeurde. De baby lag er gelukkig nog altijd goed voor maar een klein randje baarmoedermond was wat de baby tegenhield. Tijdens een wee gaf ze tegendruk. Ik voelde direct dat nu de echte persfase begonnen was. Ik gaf me volledig over aan het gevoel. Alle kracht in mijn lijf ging naar dat ene punt en voor ik het wist was zijn hoofdje zo goed als geboren. In die zelfde wee zette ik alles op alles en perste ik met mijn laatste beetje adem onze baby op de wereld.

Hem zelf aanpakken was een wens, en gelukkig kon die doorgaan. Ik had de baby onder zijn armpjes vast terwijl de verloskundige nog even snel de navelstreng van rond zijn hoofdje haalde. Onze baby. Ik had hem in mijn armen! Enkele seconde later begon er een klein gehuil. Na wat grote halen kalmeerde hij en ik drukte hem stevig tegen mijn borst. Wat een waanzinnig gevoel was dit. Zo mooi, zo af en zo van ons. Baby Oos was op de wereld en de eerste indrukken waren goed. Hij ademde stevig, had een mooi kleurtje en deed zelfs al even zijn oogjes open. Wat een plaatje! Wat een wonder!

Fase vier 

Vrijwel direct wilde ik van de baarkruk af. Ik had een houten kont van het persen en wilde graag even ontspannen in bed. Oos verhuisde mee en werd ingewikkeld in celstofmatjes. Daar lagen we. Papa en mama met dichtbij ons, onze tweede baby. Ik voelde me rijk, verliefd en opgelucht tegelijk. Het was ons thuis gelukt! Wat een ervaring.

Oos is uiteindelijk om 00:43 op de wereld gekomen. Zo'n zes uur na de start van de actieve ontsluitingsfase. Nadat we wat waren bijgekomen werden er wat checks gedaan. Ik voelde me ondanks de vermoeidheid goed. Oos deed het ook nog altijd super. We lagen daarom lekker even in bed zonder dat er van alles moest. Zo klein als hij was, zo duidelijk kon hij de weg naar mijn borst vinden. Ook dat leek vanzelf te gaan. Zo mooi!

Halve lotus

Wat ook wens van mij was, was om de placenta zelf geboren te laten worden zonder hulp, en ook wilde ik graag een halve lotus bevalling.. Dat betekend dat de placenta eerst geboren word en de navelstreng uitgeklopt moet zijn voor dat deze van Oos los gehaald word. Gelukkig kwam de placenta goed los en werd deze geheel intact geboren Nu was Oos officieel los van mij. Ik moest even slikken bij die gedachte.

Na dit heugelijke feit was ik aan de beurt. Zowel ik als de verloskundige wilde de schade van onder weten. Aan de bevalling van Noï hield ik een knip en daarmee een flinke rij hechtingen over. Ik hoopte nu heel erg dat ik niet weer zo'n rij zou krijgen. Gelukkig bleef het bij een klein scheurtje direct naast het litteken van de knip. Ik was hier van te voren al op geattendeerd dus ik had me op een mogelijke scheur ingesteld. Met vijf hechtingen en een flinke zwelling kwam ik er vanaf. Ondanks dat het hechten niet fijn was, was ik behoorlijk opgelucht. Die zwelling zou wel weer over gaan en die paar hechtingen kon ik wel hebben.

De placenta zat nog altijd aan Oos vast. Ik wilde hier graag een foto van en onze verloskundige nam hier helemaal de tijd voor. De placenta werd goed nagekeken, er werden foto's gemaakt en vervolgens mocht Riny onze zoon aankleden. Beetje bij beetje verdwenen de overblijfselen van de bevalling

Volgens het boekje 

Nadat de rust in mijn lijf terugkeerde voelde ik vooral veel opluchting. Ik vond het zo'n magisch gevoel dat Oos thuis geboren was. Vlakbij ons fijne bed. Na de bevalling kon ik lekker even douchen in onze eigen badkamer terwijl Oosje in zijn bedje lag. Man man man, ik was weer zo trots!

Ik had van te voren, zoals eerder genoemd, een bevalplan/geboortewensenlijstje opgeschreven. Niet met de intentie dat dit uit zou komen, maar meer omdat ik wilde beschrijven wat ik vooral niet wilde of waarvan ik wilde dat daar meer aandacht voor was. Uiteindelijk is zo ongeveer het hele lijstje werkelijkheid geworden. Ik beviel thuis, zonder pijnbestrijding, de placenta kreeg de tijd, ik heb foto's en ik voelde totale rust en geduld. Echt een bevalling volgens het boekje. Na twee verschillende ervaringen kan ik wel zeggen dat ik nu weet wat bevallen is. En ondanks dat het keihard werken is, de pijn tot maximaal gaat, zijn dit oprecht de twee mooiste gebeurtenissen uit mijn hele leven!

Bedankt voor het lezen!

Liefs Eef