Prematuur kindje

Het gaat echt gebeuren deze middag. Onze kleine man zal vervoerd worden naar een ander ziekenhuis. Heel blij natuurlijk want dit betekent dat het zo goed gaat dat hij  niet op de intensive care hoeft te blijven maar ook zo dubbel en spannend. Hij is nog geen 3 dagen oud en is zo klein en kwetsbaar, er schieten allerlei gedachten door je hoofd, wat als...

Er wordt ons uitgelegd dat het transport, want zo noemen ze dat als een kleintje verplaatst wordt (klinkt meer alsof je een pallet goederen verplaatst maar ja), heel zorgvuldig gedaan word. Er komt een speciale couveuse waarin hij vervoerd zal worden, alles wordt meegenomen in de ambulance mocht er onderweg iets gebeuren en er gaat een gespecialiseerde arts mee om alles in de gaten te houden. Dit geeft iets meer rust maar ze geven wel aan dat kleintjes hier best last van kunnen hebben de komende dagen omdat het voor hun wel als iets heel intensiefs wordt ervaren. Dus fingers crossed...

Er moet nog het een en ander geregeld worden en ik moet nog officieel ontslagen worden uit het ziekenhuis ook dus we gaan dat snel in werking stellen zodat we snel door kunnen naar het andere ziekenhuis. Uiteraard ging dit allemaal helemaal niet snel, duurde even voor dat de arts kwam, ik moest nog medicijnen ophalen bij de apotheek waar we zeker wel een half uur hebben zitten wachten. 2 balies open terwijl er 6 achter een balie zaten, wat die andere 4 aan het doen waren geen idee maar kon ze wel schieten op dat moment. Wij wisten dat de kleine al in de ambulance was dus daar wil je zo snel  mogelijk achter aan natuurlijk. Eindelijk is alles geregeld in Amsterdam en kunnen we gaan, je raad het al wat er toen gebeurde. Wij reden vol de file in.

Eindelijk dan na anderhalf uur over het ritje van Amsterdam naar Haarlem te hebben gedaan komen we aan bij het ziekenhuis. Even zoeken waar de afdeling Neonatologie is en snel naar ons mannetje.

Die ligt gelukkig heel vredig te slapen in zijn nieuwe couveuse. Zijn transport was heel goed gegaan en er zijn geen incidentjes geweest. Helaas adviseren ze ons wel om hem lekker te laten rusten dus buidelen zit er niet meer in. We besluiten dat we dan al het papierwerk gaan regelen voor het nieuwe ziekenhuis en daarna lekker naar huis gaan om even een geode nacht te maken in ons eigen bed. Denk dat ik sinds dit avontuur begon totaal bij elkaar 8 uur heb geslapen.

Maar dan krijgen we te horen dat ik niet naar huis mag, we snappen er niks meer van. (elk ziekenhuis heeft dus weer andere regels) Ik was in Amsterdam als kraamvrouw ontslagen en moest elk ergens anders gaan slapen (kon niet meer in het ziekenhuis) Hiervan uit gegaan hadden wij besloten om dan lekker naar huis te gaan omdat Haarlem voor ons niet heel ver rijden is. Maar in Haarlem kreeg ik te horen dat ik weer als kraamvrouw opgenomen moest worden omdat hun de regel hebben dat je 4 dagen kraamvrouw bent. Ik was helemaal van slag, dikke tranen omdat ik me had ingesteld op me eigen bed, me eigen douche, me eigen huis en dan krijg je te horen dat dit niet mag. Natuurlijk vond ik het heel moeilijk om mijn kleine man daar achter te laten maar ik wilde zo graag even naar huis.

Gelukkig begreep de zuster dit wel en ging ze voor mij navragen of dit goed was.

Na anderhalf uur kregen we te horen dat ik naar huis mocht mits ik wel me verloskundige op de hoogte bracht dat ik thuis was. Zo blij maar ook zo verdrietig omdat we wel ons zoontje gingen achter laten. De hele weg naar huis heb ik gehuild, doe ik hier wel goed aan, ben ik nu geen slechte moeder omdat ik me kind achterlaat, zou die het voelen dat die helemaal alleen in kamer ligt. Maar we hadden er goed aan gedaan want ik heb zo heerlijk geslapen in me eigen bed en dat hadden wij heel erg nodig want we staan aan het begin van een lang ziekenhuistraject en kunnen alle energie gebruiken!

wordt vervolgd......