Spuit me dan maar plat!

Jip.... mijn woorden... De normaal zo rustige Maris had haar grens bereikt en zei tegen de verloskundige dat ze me dan maar plat mocht spuiten.. Oops.. Gelukkig zullen ze vast ergere dingen gehoord hebben!

Vrijdag 26 augustus 2016, in plaats van ons mooi maken voor de bruiloft van mijn neefje en zijn aanstaande, mochten wij ons melden in het ziekenhuis. In verband met een hoge bloeddruk en zwangerschapsdiabetes, werd de bevalling ingeleid. Yes dacht ik nog! Eindelijk bevallen en van dat zwangere lijf af! Mijn god.... dat heb ik geweten..

In plaats van gelijk vol aan de bak, werd er een ballon katheter geplaatst. Wat was dat een hel! Mevrouw 1 ging het proberen, maar daar lukte het niet goed bij. Mijn baarmoeder ligt gekanteld, dus het was een uitdaging. In de tussentijd hadden mevrouw 2 en Erik het over Huijbergen. Toen ging mevrouw 2 het proberen, en hopla... na veel proberen zat de ballon katheter erin en mochten we terug naar huis... Naja.. huis, we woonden toen nog in een appartementje aan de rand van de binnenstad, dus in plaats van lopend van de parkeerplaats naar ons huis, werd ik netjes afgezet bij de deur door Erik. Aangezien het verder rustig was, ging hij nog maar even om boodschappen. Vanaf week 25 zat ik aan een diabetes dieet dus ik vond dat ik nu wel lekkere dingen verdiend had! Hopla.. kom maar door met die chocola!

En dan begint het wachten... af en toe een pijntje, maar vooral heel de tijd denken 'is dit het nu? Komt er nu een wee?' Aaghhh... om gek van te worden! Toch maar even op bed liggen toen de krampen wat gelijkmatiger werden. Ze voelden wel vervelend, maar goed te doen.

Maar toen rook ik ineens brand.... een hoop sensatie in de straat en ik die in mn joggingbroek loop in huis.. Nou ieder die mij kent weet hoe nieuwsgierig in ben dus natuurlijk moest ik wel even gaan kijken wat er aan de hand was. Voor iedereen die al eens een ballon katheter gehad heeft, weet dat dit echt niet lekker is en je het bij iedere stap voelt zitten, maar he.. je bent nieuwsgierig of niet!

Uiteindelijk bleek het 'maar' een bak te zijn die in brand stond en snel geblust was. Nog even een sociaal praatje met mijn buurman van 2 deuren verder gehad en tussendoor mijn weeën staan weg zuchten. Ze begonnen nu toch wel vervelend te worden, toch maar terug naar binnen.

En toen werd het eigenlijk heel rustig. Samen gegeten, toch nog even alle baby spullen gecheckt, we moesten ons immers de dag erna weer melden om te kijken wat we daarna voor stap zouden krijgen voor het inleiden. Rond 10 uur/half 11 toch maar naar bed en op de wc knalt de ballon katheter eruit. Volgens Google zou ik op ongeveer 3/4 cm zitten. YES! Op deze manier wil ik er nog wel een paar cm bij! Peanuts!

Ondanks de spanning toch maar wat proberen te slapen... Grapje dacht mijn lijf... Laten we de vlies even laten scheuren.. En nee.... geen filmset vliesbreuk met een grote plas water, gewoon zo'n klein beetje waardoor je jezelf afvraagt of je nou urine verliest of niet. Maar na 3 keer na de wc gegaan te zijn, viel toch op dat de geur anders was... zoet... ohhh dan moeten het mijn vliezen wel zijn! Waar is dat nummer... wie moest ik ook alweer bellen?? Want vliezen breken was het ziekenhuis bellen. Jip, we mochten komen! Dit keer wisten we ook dat we niet zonder kleintje thuis zouden komen, dus alles de auto in! Jaaaa!!!

Inmiddels ook wel weer wat krampen, dus hop, laat maar komen... grapje dacht mijn lijf... GGGRRR!!!!! Ja, ik verloor vruchtwater... maar steeds maar hele kleine beetjes. Op de cg was wel wat activiteit te zien, maar minimaal... Dan maar even kijken hoeveel cm er al is.... 1,5 tot 2 cm... WAAATTT!??!?!?! Ja mevrouw 1,5 tot 2 cm... serieus... Google gebruik ik ook nooit meer.... daagg.....

Het was ondertussen half 2, dit zou nog wel even gaan duren.. Gynaecoloog zou de volgende ochtend pas komen, dus gaan jullie maar even slapen. Erik op de houten plank dat ze logeerbed noemen en ik prinsesheerlijk in het bed met een morfine pil! Wow... Die uurtjes gingen snel!

's Morgens bleek dat ik inderdaad heerlijk heb geslapen, maar mega hard gesnurkt had... Dus Erik sliep net wat minder lekker.. Weeën begon ik weer wat te voelen, we namen wat te eten en zetten comedy central op.. Sindsdien kan ik dus niet naar comedy central kijken zonder aan de bevalling te denken he..

Maar goed... Ze kwamen me weer controleren en kijken wat we die dag zouden doen. van die 1,5 tot 2 cm zaten we inmiddels op bijna 3 cm... Moed begon me lichtelijk in mijn schoenen te zakken aangezien we al 24 uur bezig waren, maar hé... we mochten nog eventjes door gaan! Aan de weeën opwekkers! En deze eigenwijze doos wilde dat zonder pijnstilling doen... WAAR ben je aan begonnen Maris?? Serieus!!

Weeën werden steeds pittiger... In de douche.. toch maar in bad, weer uit bad.. geen idee hoe vaak ik gewisseld ben. Na 1x kwam ik al wel tot de conclusie dat ik niet van geprul aan mijn lijf hield. Dus al snel deden we niet eens meer een moeite om mij aan te kleden tussendoor. Aangezien ik rug en been weeën had, vond ik het bad toch heel fijn liggen. Dus hopla... daar weer terug in.. Tot het moment dat ik een gigantische druk voelde! Jaaa hij wilt eruit!!

Hop, uit bad, dat bed op en de druk werd erger.. Ehm.. mevrouw... u heeft nog maar 5 cm, dus het kan niet zijn dat de kleine al komt..... In mijn hoofd heb ik alles en iedereen verrot gescholden, maar okee.... we gaan nog even door... Het was inmiddels 11 uur, dus ach, moet moet je anders op zaterdag 27 augustus doen. Buiten vielen de mussen dood van het dak, maar hee... binnen was er airco!

De uren die volgden weet ik niet meer zo goed.. Bad, douche, zitten op de bal, massage van Erik.. Naja.. massage... hij heeft mij wel eens fijner gemasseerd, maar nu MOEST hij gewoon kei hard duwen op mijn rug terwijl ik duwde op mijn bovenbenen... Wee na wee na wee... En ik kan jullie vertellen... het hoort er dan bij dat je overgeeft! Echt... mij nooit verteld... maar als je overgeeft dan gaat het GOED! Hadden ze mij dat maar verteld, want echt ik wist het niet, dus was redelijk verbaasd en dacht dat er iets mis was, maar werden echt raar aan gekeken, dit was compleet normaal!

Inmiddels was het 4 uur 's middags en had ik alleen maar weeën opgevangen en kon ik niet meer... Met Erik erover gehad dat ik mijn voornemen om geen pijnstilling te nemen overboord zou gooien, we zouden een ruggenprik vragen.. Dus moest er gekeken worden hoeveel cm ik had. Om 11 uur had ik 5 cm... en nu om 4 uur had ik 5 cm...

SPUIT ME DAN MAAR PLAT!

Echt ik kon niet meer.... Maar ook zij waren verbaasd... Ruggenprik kon, maar de kans was groot dat dit niet voldoende zou gaan werken en dat mijn lijf gewoon niet natuurlijk wilde bevallen. En doordat mijn vliezen al gescheurd waren, was de wens er wel dat ik niet mega lang door bleef gaan, dus kwam de keuze... of een ruggenprik of een keizersnede...

En ik was op.... gaar.... moe... had pijn... wilde dat die weeën stopten... dus snij me dan maar open was ons antwoord om half 5.

We hadden geluk en konden gelijk naar de OK en werden snel klaar gemaakt, maar toen gebeurde het heerlijkste.... de weeën opwekkers mochten uit... ohhh... verademing.. Hop, ruggenprik erin, wat gesjor aan mijn lijf, Erik verkleed naast mij en nog meer gesjor aan mijn lijf. En daar om 17.19 uur werd onze Jurre geboren!

En de eerste woorden die er gezegd werden was; dat trekt nog bij hoor.... En als je jezelf afvraagt waar dat over ging, hij had een mega toeter op zijn hoofd. Ze hebben hem los moeten halen uit mijn bekken waar hij waarschijnlijk om 11 uur al probeerde te duwen om eruit te gaan, maar mijn lijf was er gewoon nog niet klaar voor.

Spuit me dan maar plat, zou ik een volgende keer eerder aanraden... onee... Ik heb het eerste jaar geroepen dat er nooooit nog eentje kwam. Ruim 30 uur bezig zijn is geen pretje! Maar inmiddels zijn we 5 jaar verder en is er toch nog eentje gekomen!