Mijn kind praat niet over zijn gemis #rouw

Tegen mij zegt hij niets, maar tegen de juf praat hij wel over zijn overleden papa.

Pijnlijk en normaal tegelijk.
Kinderen hebben niet altijd zin om met hun ouders te praten over hoe ze zich voelen.

Mees (8 jaar) is 3 maanden geleden zijn vader verloren. Onverwachts aan een hartstilstand. Mees zijn moeder Tanja komt bij mij, omdat ze zich afvraagt of het wel normaal is dat Mees helemaal niet wil praten over zijn vader.

Ik merk dat het woord 'normaal' vaak valt in ons eerste gesprek. Dit herken ik bij veel ouders die in een deze situatie zitten. Ze hebben allemaal behoefte om te weten wat normaal rouwgedrag is van hun kind.

"Het zou zo fijn zijn als ik in het hoofd van Mees kan kruipen. Ik heb gewoon geen idee wat hij denkt en hoe hij zich voelt." Ik snap dat Tanja dit denkt. Je voelt je machteloos. Iedere poging om er samen over te praten, mislukt. Je vraagt je af wat de impact op langere termijn op je kind is.

En dan komt Tanja op school om met de juf te praten hoe het nu gaat. De juf vertelt dat Mees regelmatig praat over zijn papa. En dat hij best goed kan aangeven als hij verdrietig is.

Een gemixt gevoel van trots en verbazing voelt Tanja, zegt ze. Trots dat haar jochie er wel over praat op school. Maar ook verbazing dat hij dit wel op school doet en thuis niet. Ze is emotioneel en vraag zich af wat zij niet goed doet.

Kinderen zijn van nature hele loyale wezens. Kinderen die een ouder moeten missen, zijn extra loyaal naar de overgebleven ouder. Wat er vaak gebeurt, is dat ze deze ouder willen ontzien. Die heeft het immers al zwaar genoeg. Ze houden hun verdriet en emoties voor zichzelf, of uiten dit buiten het gezin. Bijvoorbeeld op school.

Dat is soms pijnlijk, in dit geval voor Tanja. Maar ook normaal en iets waar ze samen met Mees doorheen gaat.

We ronden af door te kijken wat Tanja kan doen om Mees (onbewust) toestemming te geven om zijn emoties ook bij haar te uiten. Daar heb je namelijk invloed op als ouder. Mijn ervaring is dat kinderen dan vanzelf voelen dat ze ook thuis zich kunnen laten gaan.

Wil je meer weten hoe je als ouder dit kunt doen? Stuur me dan gerust een privébericht.

Lieve groet,
Hanne