Waarom je boosheid alle ruimte moet geven

Als je kind boos of verdrietig is, dan wil je eigenlijk dat dit zo snel mogelijk stopt. Het is naar voor je kind en voor jou als ouder om je kind zo te zien. Opmerkingen als ‘Het is al goed, stop maar met huilen’ of ‘Het is toch niet nodig om dáár zo boos over te worden?’ zijn goedbedoeld maar hebben een ongewenst neveneffect.

Hoe dat precies zit en wat je dan kan doen, leg ik daarom bij deze even uit.

Wanneer je kind verdrietig, boos of bang is, dan voel je als ouder dat er een beroep op je gedaan wordt om je kind te helpen, te troosten, gerust te stellen, of te begrenzen. Net zoals jouw ouders dat bij jou deden vroeger.

Misschien kan je je nog wel een situatie of situaties van vroeger herinneren waarin jij als kind heel erg boos, verdrietig of teleurgesteld was en (één van je) ouders weinig tot geen rekening hielden met jouw gevoel op dat moment. Je bent misschien voor aansteller versleten, of als verwend bestempelt. Of erger: uitgelachen of genegeerd.

Omdat ouder(s) de belangrijkste persoon/personen zijn, waarvan je leert wie jij bent en hoe het leven werkt, ga je zo’n boodschap, die je op dat moment krijgt, geloven. En dit neem je vervolgens mee in je eigen ouderschap.

Dan hoor ik ouders bij mij in de praktijk vertellen:

‘Dan maakt mijn dochter zo’n drama op dat moment. Dan denk ik: hou eens op met huilen, ik word er gek van! Maar ja, ik was zelf ook wel een aansteller vroeger, dus ik herken dat wel.’

Of:

‘Als mijn zoon boos wordt, dan kan ik hem niet meer bereiken. Hij is dan één grote boze ontploffing. Ik kon zelf als kind ook flink boos worden, maar ik kreeg de kans niet om te ontploffen. Ik werd meteen naar mijn kamer gestuurd als ik zo’n boze bui had en mocht pas weer beneden komen als ik weer rustig was.’

Terwijl je juist had voorgenomen dat anders aan te pakken en je kind alle ruimte te geven, zie je hetzelfde patroon al ontstaan

Vaak weet je als volwassene inmiddels wel dat de manier waarop jouw ouders het hebben aangepakt, niet altijd handig en helpend was voor jou en wil je het daarom graag nu je zelf moeder bent, het anders aanpakken. Maar onbewust zijn die stemmetjes van toen nog steeds op de achtergrond aanwezig. Daarmee sijpelt dan toch, zoals in de voorbeelden hierboven, het onaangename oordeel, onbedoeld door in jouw benadering van je kind. Het negatieve oordeel over deze emotie die je als kind te horen kreeg, is nu ook jouw oordeel geworden.

Wil je het anders aanpakken met je kind, dan begint dat met het anders aanpakken met/in jezelf.

Niet alleen als je kind die emotie laat zien, maar ook als je zelf die emotie voelt/dreigt te gaan voelen wordt dit oordeel weer geactiveerd. En vaak onbewust, ongewenst en onbedoeld ben je de emotie al aan het onderdrukken voordat je m überhaupt bewust voelde, of ben je kritisch naar jezelf als de emotie zich toch aandient (en is er een innerlijke stem die je een aansteller of driftkikker noemt).

Dit heeft grote gevolgen voor jezelf en (de relatie met) je kind

Zo ontdekte de Amerikaanse Dokter Sarno dat er een relatie is tussen boosheid en pijn in de onderrug. Die pijn is volgens hem niets anders dan boosheid die je niet hebt mogen uiten. Onderdrukte emoties hebben dus voor jou zelfs impact op je (fysieke) gezondheid! Alleen daarom al zou je hier met aandacht naar mogen kijken, lijkt mij.

Hoe gek het ook klinkt, je kind wil je eigenlijk helpen. Je kind nodigt je met zijn/haar gedrag als het ware uit om die emoties er helemaal te laten zijn bij jezelf. Je kind laat namelijk precies zien hoe het eruit ziet als de emotie hélemaal de ruimte mag krijgen😊.

Je kind en jij werken in dit soort (spiegel)situaties vaak als een weegschaaltje

Daar waar je kind iets teveel doet/is, doe jij dit wellicht iets te weinig. En op het moment dat jij daar in jezelf meer ruimte voor neemt, zal het weegschaaltje vanzelf meer in balans komen, waardoor je kind dit gedrag of die emotie als vanzelf een stuk minder laat zien. Wonderlijk misschien, maar zo werkt het echt.

Wil jij dit ook bereiken, maar lukt dat nog niet zo gemakkelijk? Weet dan dat je dit niet alleen hóeft te doen en ik je daar graag een handje bij help. De cursus ‘van Boze bui naar Liefdevolle verbinding’, is hiervoor een fijn en effectief hulpmiddel. In deze online cursus inclusief persoonlijke begeleiding van mij, krijg je concrete tips, waardevolle inzichten én brengen we samen jouw gezinsweegschaal weer in de juist balans.

Meer info: www.pentakelopvoedcoaching,nl/groeicursus

Wil je eerst even overleggen of nader kennis maken met mij? Boek dan een gratis Spiegelgesprek: www.pentakelopvoedcoaching.nl/spiegel-gesprek