Know your lemons

Nooit verwacht, toch gekregen.... dit gaat helaas niet over een verrassende zwangerschap. Godzijdank heb ik gezonde kinderen en kon ik de boodschap " U kunt helaas geen kinderen meer krijgen" heel snel van me af zetten, er was immers geen kinderwens meer.

Degene die deze boodschap bracht was de oncoloog, vorig jaar deze tijd. Ik ben met, wat ik dacht, een ontsteking in mijn linkerborst ( vreemde harde schijf ) op een vrijdagmiddag naar de huisarts gegaan, op maandag kon ik al direct terecht in het ziekenhuis. Om een heel lang verhaal kort te maken: ik was kerngezond, super fit, at happy & healthy en zag nergens donderwolken aankomen, tot op de die dag... diagnose borstkanker, stadium 3.

Nu bijna een jaar verder heb ik zoveel meegemaakt, zoveel handen aan mijn lichaam gehad, zo vaak op de spoed gelegen, zo weinig controle gehad over mijn eigen lichaam. Chemo's, amputatie, bestralingen, en tot eind dit jaar immunotherapie. En als klap op de vuurpijl daarna ook nog 5 jaar hormoontherapie.  Mijn overlevingskans ( volgens de statistieken) zit nu op 70% om de aankomende 5 jaar te overleven. Pittig inderdaad, verdrietig ook want zo kan je leven plotsklaps veranderen, onomkeerbaar. Mijn kinderen hebben mama kaal zien worden, ziek zien zijn en zijn nu super trots dat ik langzaamaan weer aan het opbouwen ben, herstellen. Maar de angst in mijn hoofd, de nachtmerries, de onzekerheid en het verkregen wantrouwen in mijn lichaam is overweldigend. Dit gun je echt niemand. Dames, ik druk jullie op het hart: controleer jullie borsten met grote regelmaat, ga desnoods voor elk bultje, opgezet kliertje of zwelling naar de huisarts, onderneem actie! Beter een keer teveel gecontroleerd dan afwachten en hopen dat het allemaal wel meevalt en weg zal gaan...  Zodra ik mijn energie weer volledig terug heb zal ik mij in gaan zetten voor borstkanker awareness, zodat zoveel mogelijk vrouwen er op tijd bij zijn. Zodat zoveel mogelijk kinderen zo lang mogelijk een moeder zullen hebben.