Pijn: ik voel mij overreden door een heftruck

Zoals ik in de vorige post al aangaf ging het na een tijdje toch niet zo lekker. Ik voel me niet goed. Erg veel pijn in mijn been. Toch weer afspraak gevraagd bij de neuroloog. Ik mocht vrij snel komen. Ik werd helemaal onderzocht maar ook de neuroloog vertrouwde het niet. Misschien toch even een nieuwe mri scan maken. Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg een mri scan met vloeistof zodat ze alles goed konden zien. Na de mri scan kreeg ik binnen 1 week de uitslag. Wat ze zagen was dat ik geen nieuwe hernia had maar wel littekenweefsel wat de zelfde klachten gaf in het been. Wat is hier aan te doen? We kunnen je een injectie geven om te kijken wat dit met de pijn doet. Prima. Het lijkt me niks maar met pijn lopen is helemaal niks. Ik kreeg binnen 2 weken een een injectie. Je word als waren opgenomen als dag opname omdat ze niet weten hoe je op de injectie reageert. Dit was een injectie voor korte duur. Om te kijken of dit effect gaf. Ik mocht nu gelukkig snel mee na huis. En ook had ik er een goed resultaat bij. Zodra de pijn terug kwam dan kreeg ik een nieuwe injectie voor langere termijn. Maar helaas ik werd kort daarna helemaal niet lekker. Dik onderbeen en veel pijn. Het was een zaterdag. Mijn gevoel zei dat ik trombose had. Maar ik ben natuurlijk geen dokter. 👩‍⚕️ . Toch de huisartsenpost gebeld en overlegd. Mevrouw u kunt beter even langs komen. Prima doen we dat. Ik had een bijzondere dokter die me ook niet serieus nam. Hij zegt mevrouw u heeft 4de teen pees ontsteking. Uehmm wat heb ik. Nooit van gehoord. Ik geloofde het niet. Maar meneer beleef volhouden. Prima dan maar na huis. De week die volgende ben ik bij de huisarts geweest en die vertrouwde het niet in liet mij bloedprikken. Hmm de waardes waren hoog. Ik ga je aanmelden bij de spoed en dan gaan ze echo maken van u kuit. Prima eindelijk werd ik serieus genomen. Ik na de spoed. Wachten wachten wachten en toen echo. Mevrouw we kunnen geen trombose been vinden. Kom volgende even terug voor een nieuwe echo. Prima. Geen interactie niks. Niet vast spuiten uit voorzorg helemaal niks. Bijzonder vond ik dat. Maar oké ik ben geen arts. Het was zondag en dan was het altijd voetbal dag bij ons. Maandag had ik gesprek bij de huisarts. Ik zeg tegen me vader in de avond papa ik ben toch benauwd. Druk op de borst en ga zo maar door: hij zegt ik breng je nu nog naar het ziekenhuis. Ik zeg ben je mal. Morgen heb ik gesprek bij de huisarts. Ik zeg neem wel paracetamol in en probeer dan lekker te gaan slapen. 💤 volgende ochtend om 8:30 afspraak huisarts. Verhaal verteld. Mevrouw u gaat wachten in de wachtkamer ik te bellen met het ziekenhuis. Oké.. 20 minuten later riep die me binnen.  Heb je al wat geregeld wie er met je mee gaat? Uehmmm nee is dat nodig? Ja u kunt echt niet alleen gaan. Oh shit. Mama moet oppassen? Ik bel papa. Enige wat ik hoor is godverdomme en de rest haha. Die wist natuurlijk al genoeg. Die is als een malloot na huis gereden. Hup in de auto na de spoed. Meteen weer bloedprikken. En werd zo opgehaald voor longfoto. Na de foto werd ik opgehaald voor een echo. Papa bleef in de wachtkamer. Ja hoor Bam. Het was meteen raak. Ik had trombose. Ik roep het al 2 weken en nu vecht ik tegen me dood?  Wat was ik benauwd. Het leek wel of ik werd overreden door een heftruc zo’n pijn. Foto’s waren ook niet goed. Duidelijk longembolie te zien. Mevrouw u word opgenomen voor 3 dagen. Meent u dit? Ja we gaan direct starten met medicatie. Ja hoor waarom werd er niet na mij geluisterd. Nu lig ik hier.. 👈 🏥. Uiteindelijk kwam er een gezellige man bij mij op de kamer liggen en we hebben wat afgelachen. We kregen zelfs waarschuwing dat we wat rustiger moesten doen want de hele afdeling had last van ons. Oh oeps. Hahah. Ik knapte langzaam op. Wel veel pijn op de borst en in me been maarja dat was logisch natuurlijk. Na 2 nachten mocht ik lekker na huis. Mama had lekker de tafel gedekt met lekkere broodjes. Me nichtje nam me mee na huis want ze was toch op dat moment zelf in het ziekenhuis voor behandeling. Hoe fijn 😊.. ik had nog een lange tijd te gaan om te revalideren. Continu bloedprikken en dan kreeg een lijst met medicatie hoeveel tabletten ik elke keer moest gaan slikken. Ja het is niet zomaar iets en je mag echt niks verkeerd nemen. Na weken werd het wat minder. Na een half jaar mocht ik stoppen met spuiten en werden de tabletten afgebouwd. Ik ben er goed van opgeknapt maar toch hebben me longen wel een klap gehad. Heb gauw pijn op de borst bij inspanning, mijn kuit is altijd dikker gebleven. Maar ik mag in de handen klappen dat ik nog rond loop. In mijn volgende blog vertel ik over de volgende injectie in me rug 💉