Snap
  • eerlijkeblog
  • Persoonlijk
  • angst
  • Mental health
  • Herstel
  • Post partum
  • Gedicht

Altijd bang

Mama in de Schaduw van Onophoudelijke Zorgen

Toen ik voor het eerst moeder werd, dacht ik dat ik me voorbereid had op alles wat zou komen. Maar wat ik niet had verwacht, was de constante angst die me zou overvallen. Angst die zich nestelde in mijn gedachten en me op elk moment overviel. Het voelde alsof ik nooit meer echt rustig kon ademhalen.

Altijd bang.


Nooit geweten

dat ik zo bang kon zijn.

Bang voor wat niet zichtbaar is,

bang voor wat kan komen.


Zwanger van jou,

was ik bang dat ik je zou verliezen,

dat je hartje zou stoppen,

of dat je niet gezond zou zijn.

Bang of je de geboorte zou overleven.


Ik dacht: straks is het voorbij.

Maar toen kwam de echte angst.

Jij, zo klein en zo luid,

huilde uren zonder rust.

Bang dat er iets mis was,

dat je hersentjes beschadigd zouden zijn.

En toen dat moment,

dat je bijna stikte,

de tijd stond stil en ik was bang.

Bang dat ik je niet kon helpen,

bang dat artsen niets konden doen

.Bang voor wat ik niet kon voorspellen.

Bang dat je zou stikken in je slaap,

bang dat iemand je pijn zou doen,

dat ze je mee zouden nemen.

Bang voor de hoge stellages in winkels,

voor auto’s die niet remmen.

Bang dat eten je zou verstikken,

dat ik zou sterven,

en jij zonder mij achterblijft.

Bang dat jij niet begrepen wordt,

dat de wereld te hard voor je is.

Bang voor het mes op het aanrecht,

dat het zomaar zou vallen.

Bang voor je tranen,

dat je zou stikken in je eigen verdriet.

Bang dat iemand je zomaar iets zou aandoen.

En nu, nu ik minder bang ben,

nu de angst minder vaak in mijn dagen kruipt,

ben ik bang voor die angst zelf.

Bang dat ik weer bang zal zijn,

dat ik het genieten verlies,

Bang dat de angst weer wint,

dat ik mezelf helemaal kwijtraak.

Altijd bang.


Maar tussen al die angsten,

ben jij er.

Jij, 

die lacht en leeft,

die mijn angst niet kent.

En ik,

die zoveel van je houd,

dat zelfs de angst haar plek verliest,

als ik jou zie spelen, lachen, groeien .

Misschien,

heel misschien,

win ik wel een beetje,

elke dag weer.

Angst is de schaduwkant van liefde, het laat zien hoe diep je werkelijk geeft om degene die je dierbaar is.

Herken jij je in mijn verhaal? Deel in de reacties hieronder. Samen staan we sterker! 


Volg me op mijn socials voor meer verhalen en tips met betrekking tot het ouderschap. 

Je bent niet alleen! 💜

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Tenny's Mama?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.