Mijn hart is eruit gerukt

We komen aan bij het crematorium. Wij gaan naar de aparte familiekamer. We zijn hier voor het laatst met ons drieën. Het kleine kistje staat op tafel. We moeten nog wat dingen bespreken voor de dienst begint, we krijgen de zaal te zien. 

En dan is het zover. Iedereen heeft plaatsgenomen en wij staan achter in de zaal. Mijn man draagt Liam in zijn kistje, ik Liam’s beer. “Zo stil” van Blof begint en wij lopen langzaam naar voren en daar zet mijn man het kistje neer. Ik zet de beer erop. We houden elkaar vast en blijven bij het kistje staan tot de muziek is afgelopen. Dan nemen we plaats, bij mijn schoonvader en mijn moeder. 

De begrafenisonderneemster neemt het woord. Zij heet iedereen welkom en vertelt iets over hoe ze ons heeft leren kennen. Ik heb de overige tekst voor de dienst geschreven en twijfelde nog even of ik het zelf allemaal voor wilde lezen, maar ik heb besloten om het bij één gedicht te houden. Ik ben vrijwel meteen aan de beurt en loop naar voren en lees het gedicht wat ik heb voor.

Als je je man verliest, ben je weduwe.

Als je je vrouw verliest, ben je weduwnaar.

Als je je ouders verliest, ben je wees.

Maar als je je kind verliest, dan zijn daar geen woorden voor.

Daarna wordt het liedje “I still cry” van Ilse de Lange gestart en daarna wordt mijn zelfgeschreven tekst voor gelezen. 

Het laatste liedje is “Forgiven” van Within Temptation. Wat klopt die tekst… Als het nummer afgelopen is, wordt iedereen uitgenodigd afscheid van Liam te nemen. Het nummer van Within Temptation wordt op de achtergrond opnieuw gedraaid. Mijn man en ik nemen als laatste afscheid. We hebben besloten om mee te gaan naar de oven. 

Er wordt een plank voor de oven gezet waar het kistje op moet. Het kistje is anders te klein. Mijn man zet het kistje op de plank. Er wordt ons uitleg gegeven over wat er zo gaat gebeuren. En dan wordt er gevraagd of we zo ver zijn.  We zeggen dat we zo ver zijn, maar hoe kan je dat in hemelsnaam zijn? We moeten achter een lint gaan staan.  We zien de deuren van de oven opengaan. Er gaat van alles door me heen.  We houden elkaar vast terwijl we het kistje de oven in zien gaan. De oven gaat dicht… en ineens vraag ik me af wat zijn we aan het doen? We vernietigen ons eigen kind! Het gevoel wat er nu door me heen gaat is aan niemand uit te leggen. Mijn hart is er uitgerukt en zit bij Liam achter die dichte deur van de oven.

Een klein wonder is het

Een nieuwe leven had het moeten zijn

Het is je echter niet gegeven

Maar in gedachte zul je altijd bij ons blijven.