3 maanden geleden
Op weg naar het definitieve afscheid
Deel 8: Van roze naar gitzwarte wolk
Donderdagavond zoeken we het bloemstuk voor Liam’s kistje uit. Mijn man verzint de tekst voor op het lint. Ik kom alleen maar tot standaard teksten. Op vrijdag wordt Liam opgehaald door de begrafenisondernemer. Hij ondergaat vandaag zijn autopsie. Hij zal pas aan het einde van de middag weer terugkomen. Ik word ongeduldig. Uiteindelijk zie ik de rouwauto weer aankomen en ik ren naar de achterdeur. Mijn moeder zegt later tegen me dat ze zich verbaasde over hoe snel ik werd toen ik zag dat Liam weer terug was en dat terwijl ik net een bevalling achter de rug heb.
"Ik doe af en toe zijn mutsje iets omhoog, zodat ik zijn mooie haartjes nog kan zien
Ik zie dat Liam wel wat geleden heeft van de autopsie. Hij heeft een verstevigend korsetje aangekregen en ik zie hechtingen achter zijn oortje. Het mutsje laten we op. Ik wil niet weten hoe het daaronder er nu uit ziet. Af en toe schuif ik het alleen iets aan de kant om zijn mooie haartjes aan mensen te laten zien.
De dagen tot aan zijn uitvaart zijn druk. Er komen zoveel mensen bij ons wat heel erg fijn is. We willen Liam zo graag aan onze naasten laten zien. De dagen gaan aan me voorbij. Waar ik alles nog zo goed herinner van het hele traject voor zijn geboorte, is het tegenovergestelde aan de orde over de tijd na de bevalling. Mijn lieve zus is bij ons als kraamverzorgster, wat ben ik dankbaar dat zij dit kan en wil doen. Ik herinner me nog een ochtend dat ik Liam vast had en zij net binnen kwam. Ik heb haar gevraagd of ze Liam ook vast wilde houden en heb daar een mooie foto van.
Dit was de laatste keer dat ik je echt zag. Nu kan ik je nooit meer aanraken, ruiken of zien
Maandagochtend is de uitvaart. Alle genodigden komen eerst bij ons. We waren van plan om iedereen nog een keer langs het kistje te laten lopen, maar helaas hebben we moeten besluiten om dat niet meer te doen. Liam heeft echt geleden van zijn autopsie en naderhand nog veel vocht verloren. Hij ziet er al wat anders uit. Mijn man en ik zien hem voor de allerlaatste keer en dan maken we samen met de uitvaartbegeleider het kistje dicht. Ik denk alleen maar: dit was de laatste keer dat ik je echt zag. Ik kan je nooit meer aanraken, ruiken of zien.
Liam wordt in de rouwauto gezet. Iedereen staat er omheen. Alle bloemstukken worden er ook bij gezet. Het past allemaal maar net, want wat zijn er een hoop bloemstukken gebracht. We stappen onze auto in en rijden achter de rouwauto aan, op weg naar het crematorium. Op weg naar het definitieve afscheid.
