Traktaties zijn blijkbaar een wedstrijd?!

Onze kinderen schelen precies 2 jaar en een paar dagen.
De slimme koppen onder ons hebben dus nu al de berekening gemaakt dat ze eigenlijk altijd bijna tegelijk jarig zijn! Inderdaad. Elk jaar, bijna tegelijk!
Dus ieder jaar (!!) heb ik in de zomer een soort verjaardag marathon! Denk maar niet dat manlief gaat nadenken over traktaties, frutsels en inkopen, dit komt op mijn schouders!

Laten we beginnen met de traktaties voor bij de opvang. Elk jaar moet dat weer bedacht worden.
Je hebt moeders, en daar heb ik dus vreselijk veel bewondering voor, die knutselen met alle liefde bijvoorbeeld 16 vlinders in elkaar. Met oogjes, en frutsels en dingetjes erop en eraan. Of hele trekkers van smarties en ontbijtkoek en drop en weet ik veel allemaal. Echt van die dingen waarvan je echt ziet dat er een hoop tijd in zit.

Eigenlijk is dat natuurlijk raar, is het een wedstrijd? Wie de leukste traktatie mee kan geven?! Maar toch voel ik een soort van druk. Ik wil dan toch iets origineels mee geven, maar bij mij moet het absoluut niet te moeilijk. Daar heb ik dan weer geen geduld voor.
Op het moment dat ik op internet al het werk zie wat er in zo’n geknutselde vlinder zit, krijg ik de paniekvlekken al in m’n nek. Mooi niet dat ik dat ga doen.
Nee hoor, inmiddels begint er acceptatie te komen dat ik nooit een ‘vlinder-knutsel moeder’ zal worden.
Maar toch wil ik wel iets origineels dus. En niet te ingewikkeld. Maar dan dus ook nog 2 verschillende dingen! Voor die twee lieftallige zomerkinderen van mij.
Dat geeft mij eerlijk gezegd een hoop denk werk kan ik u wel vertellen.

Want het moet ook nog enigszins gezond! Ik snap het wel, op de opvang heb je om de haverklap feest: verjaardagen, geboortes van broertjes en zusjes, afscheid van de 4 jarigen.. Dus om ze nou elke keer vol te proppen met chocolade en chips, dat is ook niet helemaal wenselijk.
Nou, uiteindelijk Google ik mij dus avond aan avond suf en komen die feestjes steeds gevaarlijker dichterbij.
Dit jaar heb ik bij Jens wel het toppunt van makkelijkheid bereikt (nu al het toppunt, en hij is nog maar 3..).

Maar goed, het was vlak voor de zomervakantie, de kampeervakantie kwam eraan, ik was moe van werk en kon echt niet meer denken. Ben ik de enige die gewoon op een gegeven moment een limiet aan ‘denk ruimte’ heeft?
Dus na al die avonden googlen heb ik besloten om zelf ijsjes te maken! En daar waar ik eerst van plan was om met yoghurt en fruit iets moois in elkaar te fabriceren, zag ik later ook dat je gewoon een fles smoothie uit de supermarkt in ijs vormpjes kon gieten en invriezen. Perfect! Binnen een minuut of 3 was deze traktatie klaar. Schouderklopje voor deze moeder!

De kids hebben gesmuld, moeders had deze weer afgevinkt. En met gezonde bananenbrood muffins voor Isa haar feestje heb ik het voor dit jaar weer gefixt!

Ja, als je dacht dat ik klaar was, helaas! Ben ik namelijk verder de enige die enigszins stress krijgt van een kinder verjaardag organiseren? Hier hebben we dus te maken met hetzelfde probleem als bij de traktaties. Ik wil het goed, leuk en efficiënt georganiseerd hebben, maar ik heb geen puf om geheel in Paw patrol stijl een verjaardag op te tuigen tot de Marshall sate prikkers aan toe. 
Mijn hoofd heeft al genoeg om over te piekeren: hebben we genoeg ruimte, wie komt er, is het niet te heet in de tuin, waar gaan ze mee spelen, wat voor taart moet er komen, wat is makkelijk en lekker (en niet te standaard) wanneer je 18 man te eten krijgt, shit ik heb helemaal niet zoveel bestek of koffie kopjes etc. etc. Het gekke is dus, dat ik het wel leuk vind om een feestje te vieren en te organiseren, maar de miljoen stappen daar aan vooraf zijn gewoon intens!
Een voordeel aan een verjaardagsfeestje vieren in de zomer, is dat er altijd nog wel mensen op vakantie zijn. Vind ik dus hélemaal prima, very no hard feelings mensen!

Maaarrrr op dit soort momenten, wanneer er wat georganiseerd moet worden, is m’n grote hulplijn mama altijd bereikbaar! Mijn moeder is de beste in feestjes organiseren en we denken over veel dingen hetzelfde dus zij snapt de chaos in m’n hoofd, maar ook m’n eisen aan het feestje.

En dus hup! Daar werd dan ook een bak met koffie kopjes in m’n handen gedrukt, en een slowcooker mee gegeven en de sta tafels werden van de zolder getrokken. Die vrouw heeft spullen, perfect!
Koos heeft zich over de schaduw voorziening in de tuin gebogen en uiteindelijk kwam alles toch weer samen tot een geslaagd feestje.
Het was hartstikke leuk en gezellig! Zeg nou zelf; nieuw speelgoed voor je kinderen en andere kinderen om je kids mee te vermaken is toch het beste ooit!

Ik weet heeeeeeeus wel dat ik mij een tikkie minder zorgen mag maken de volgende keer, maar hé. Mijn vader zegt niet voor niks al een jaar of 30 tegen mij: ‘een mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest’.
En zo is het! Ik weet het. Rustig maar. Maar ik vrees dat ik dit dus keer op keer op keer op keer op keer moet gaan ervaren.
Maar voor nu, weer een jaar rust!