Waar is de rust geleven?

Terwijl ik op mijn vakantieadres de campingafwas doe, hoor ik naast mij de geijkte campingijsbreker ; “Het blijft toch een grap hè, thuis zo’n luxe en dan gaan we hier in een klein tentje zitten, zonder vaatwasser, wc enzovoort en dat noemen we dan ‘vakantie vieren’”. En er is natuurlijk feitelijk gezien geen speld tussen te krijgen, het hele fenomeen ‘kamperen’ kan op zichzelf als best vreemd gekwalificeerd worden.

Nog geen twee weken later hoor ik mezelf, tegen iedereen die het maar horen wil, roepen; “Poeh, ik vind het wel intens weer allemaal, hoor!”. Drie volle en pittige dagen achterelkaar werken, kinderen weer in het ritme van school en sport, de was, boodschappen, een huis dat momenteel wordt verbouwd, alle kinderen die deze maand jarig zijn. Mijn hoofd maakt overuren, hoe krijg ik alles weer georganiseerd?

Van nature ben ik vrij chaotisch, maar om de grip op mijn bestaan te houden is mijn huis normaal gesproken best opgeruimd, ben ik dol op overzicht, plan en organiseer ik me drie slagen in de rondte en is 'discipline' het grote toverwoord. Maar als er simpelweg een overload is aan 'organiseerbare eenheden', dan moet je accepteren dat er her en der ook wat ballen naast je neervallen. En op dit moment zijn de ballen allang naast mij neer aan het vallen, soit, maar ik krijg gewoon wat last van mijn rug van het oprapen ervan. Terwijl ik ten onder dreig te gaan aan plan- en organiseerdrang, besluit ik standje 'overleven' aan te zetten. Doen wat er op mijn pad komt en vooral niet te ver vooruit kijken. Echt, ik doe mijn best. 

Zo zwoegend door de werkdagen verlang ik terug naar die camping waar ik 500 meter moest lopen voor het dichtstbijzijnde toilet, de afwas onmogelijk in het teiltje paste en de douches oud, vies en een beetje koud waren. Want terwijl de wasmachine draait, de vaatwasser gevuld is en de schone douche binnen handbereik is, verzuip ik in de waan van de dag. Waar de vierkante meters minimaliseerden, maximaliseerde de (hoofd)ruimte voor afschakelen, aandacht voor elkaar en lukte het om te vertragen. Iets meer camplife in mijn gewone bestaan, ik ben voor! En oké oké, iets minder werken en (gecreëerde) verplichtingen onder de loep nemen, is misschien ook wel iets om serieus te overwegen.

Hoe houd jij de vakantiestand vast? Tips zijn welkom!