Borstvoeding geven is niet altijd vanzelfsprekend!

Ja, en dan ineens breken mijn vliezen.

Vrijdagavond 22 augustus 2014. Het kan helemaal niet. ik ben pas 31+1 weken zwanger.. Shit.
6 dagen later is onze prachtige zoon Jesse geboren. 8 weekjes te vroeg.

Tja hoe ga je dat dan doen met borstvoeden??

Verpleging in het ziekenhuis adviseerde mij om te gaan kolven. Dus dat ging ik dan maar doen. Dat is tenslotte de enige manier om Jesse alsnog borstvoeding te kunnen geven.

Jesse heeft bijna 5 weken in het ziekenhuis gelegen. Daar heeft hij eerst al zijn voedingen via de sonde gehad, omdat hij al zijn krachten nodig had om te overleven.
Na 2,5 week mocht hij zijn eerste flesje proberen.
Na 5 weken kon hij zelfstandig zijn flesje leegdrinken.

Jesse kon helaas nog niet goed genoeg aanhappen om direct bij mij te drinken.
Pas toen hij 2,5 maand oud was lukte het hem om, met behulp van een tepelhoedje, uit de borst te drinken.
Het is ons gelukt om ook het tepelhoedje af te bouwen.
Wat was ik trots dat ik eindelijk, na alle tegenslagen, na 4 maanden jou borstvoeding kon geven op de manier zoals het hoort! (en dan ga ik even niet beginnen over zere tepels, kloven (tot bloeden aan toe) e.d.)
Iedere dag 6 tot 8 keer een momentje voor ons zelf!

Toen Jesse 5 maanden was moest ik helaas weer aan het werk. Jesse ging vanaf toen naar een kinderdagverblijf.
Sindsdien bleef hij op het zelfde gewicht hangen. Hij groeide wel wat qua lengte maar was echt geen dikkertje.
Mijn gevoel begon te knagen.. "Drinkt hij wel voldoende?" "geeft hij wel aan, als hij wil drinken" "waarom groeit hij niet?"
Op het werk kolven lukte ook al niet zo goed. Ik moest 4 keer kolven om 2 volledige voedingen bij elkaar te sprokkelen.

CB wilde Jesse een keertje extra zien omdat hij niet goed groeide, en ook de verpleegster die Synagis komt toedienen iedere maand was niet te spreken over de gewichtstoename..
Daar was de twijfel weer. "Doet hij het wel goed?" "Hij drinkt echt niet genoeg hoor!" "Waarom produceer ik niet genoeg" "leg ik hem wel genoeg aan".

Nu is Jesse bijna 7 maanden, en heb ik de knoop doorgehakt.
Nu krijgt hij standaard 2 keer per dag een flesje poedermelk, en de andere voedingen geef ik hem nog borstvoeding. Nu hoef ik er niet over in te zitten of ik wel genoeg bij elkaar kan kolven op het werk, en weet ik zeker dat hij in ieder geval die 2 voedingen voldoende binnen krijgt.

Jesse groeit momenteel ook weer qua gewicht, wat mij heel goed doet.

En toch heb ik er een dubbel gevoel bij.
Aan de ene kant opgelucht, ik zie dat mijn ventje het goed heeft en weer lekker groeit qua gewicht.
Aan de andere kant voelt het als falen. Waarom lukt het anderen wel om hun kindje lekker lang te voeden, en waarom heb ik te weinig melk.
Weer aan de andere kant ben ik trots. Ondanks alles heeft Jesse toch bijna 7 maanden lang, volledig de beste (en lekkerste ;-)  ) voeding gehad.