1 maand geleden
Haast
Deel 2
De operatie
Een jaar na het, werken met gips, incident, word ik geopereerd aan een duim dat niet meer functioneel was sinds deze gebeurtenis.
De operatie vind plaats in een streekziekenhuis en er is verschrikkelijke haast. De afgesproken verdoving werkt niet, ik heb het koud en de aderen laten zich niet zien. Ik word geprikt, geport en er is een mevrouw boos op mijn slechte aderen en de veroorzaker van het uitlopen van de agenda. Na 6x prikken wordt er besloten dat het met een andere techniek verdoofd moet worden en met een diepe zucht word ik rennend naar een andere plek gebracht. Er komt een verdoving in mijn schouder en zonder voorbereiding word er aan me getrokken en gesleurd. Er komt iemand testen of de verdoving is gelukt en prikt me met een prikkertje.
"auw", zeg ik.
De man lacht en zegt, "dat doet geen pijn" je voelt misschien dat ik je raak.
Hij prikt vervolgens in mijn voet en ik zeg wederom dat het zeer doet. "Ja, dat doet echt pijn hè?" zegt hij terwijl hij me van de rem haalt een meeneemt.
In de operatiekamer komt er ineens een vreemde arts naast me zitten. Zonder zich voor te stellen, want haast, vertelt hij al vrij snel dat hij gaat beginnen.
Je raad het... Zonder goede verdoving gil ik als een speenvarken... Hij mompelt wat naar de anesthesioloog, deze komt dichtbij en zegt, "je gaat nu slapen"... En weg was ik.
Ik word wakker op de uitslaapkamer en niemand benoemd wat er is gebeurd. Er worden zeker 4 patiënten na mij naar binnen gerold en ik zie ze allemaal weer vertrekken. Inmiddels begonnen aan mijn 3e ijsje, word me vertelt dat ze het zo druk hebben en ik dus nog wat langer moet wachten. De chirurg, die ik niet kende, liep mijn bed voorbij en ik roep hem bij me. "Is alles gelukt?" vraag ik voorzichtig.
Er zijn inmiddels al 3 uren verstreken en ik lig er nog steeds. De onbekende arts kijkt me aan, "Ja hoor, er was niets met je duim aan de hand, dus ik heb hem weer dichtgemaakt."
Alsof ik deze info al wist, loopt de chirurg ook weer weg. Hij had haast...
