Mama zijn met kanker

Na de goede scan gaan we verder met een andere soort chemo. Elke kuur duurt 3 weken. Wekelijks krijg ik chemo. Elke eerste week krijg ik weer een dubbele dosis. En dat dan vier keer. In totaal dus 12 weken chemo. Vanwege een vakantie, die al gepland stond, mogen we één week overslaan. 

Ook met deze chemo krijg ik weer enorme pijn in mijn buik. Pijnmedicatie helpt helaas niet. Ik ben dan echt een paar dagen uit de running. Zodra ik mij weer beter begin te voelen, moeten we alweer naar het ziekenhuis. Dus dat is wel zwaar. Ik krijg ook een PICC-LIJN, een soort vaste infuuslijn. Ik was al heel moeilijk te prikken, de chemo maakt dat alleen maar erger. Helaas mag ik hierdoor niet meer in bad. Iets wat ik graag doe ter ontspanning. Maar het scheelt dat ik nu niet wekelijks moet bloed te prikken en een infuus moet laten prikken. 

Ik doe mijn best om niet hele dagen in bed te liggen. Zodat ik toch af en toe wat met mijn meisjes kan doen. De oudste zoekt mij gelukkig zelf ook op, dan legt ze haar speelgoed gewoon naast mij op de bank. Of ze brengt boekjes om samen te lezen. Ook is ze heel zorgzaam voor mij. Ze brengt mij drinken of eten als ze bedenkt dat ze zelf ook honger of dorst heeft. Superlief, maar ik voel mij schuldig. Een 2 jarige hoort niet voor haar moeder te zorgen.

Ook op deze chemo reageert mijn bloed heel heftig. Ik krijg weer bloedarmoede en ook mijn bloedplaatjes herstellen heel slecht. We moeten dus een keer de chemo uitstellen en nog een bloedtransfusie. Uiteindelijk kiezen de doktoren ervoor om de dosis aan te passen. De dubbele dosis die ik eigenlijk maar 1x in de drie weken zou krijgen, krijg ik nu elke week. Maar dan in mindere mate. Op die manier is de klap voor mijn lichaam elke keer een stuk kleiner en hopen we dat mijn lichaam sneller kan herstellen.

Begin juni gaan we even heerlijk op vakantie. Een weekje weg met mijn schoonouders, zwager en zijn vriendin. Dat doen we eigenlijk elk jaar. We hebben er een jacuzzi bij. En dus halen we een grote douche armzak, zodat ik toch af en toe even in het bad kan. Het is een heerlijk weekje. Iedereen helpt ons ontzettend met de kids, waardoor wij (en dan vooral Kees) echt even tot rust kunnen komen. Helaas moeten we op woensdag wel 'even' 3 uur heen en 3 uur terug rijden naar het ziekenhuis voor de chemo. Dat onderbrak de vakantie wel even. Maar die vrijdag pakten wij de auto weer in. Niet om naar huis te gaan, maar voor nog een weekje vakantie met alleen het gezin. In België. Deze week slaan we de chemo een keertje over. 

De eerste paar dagen in België voel ik mij helemaal niet lekker en kunnen we dus helaas niet veel doen. Maar daarna gaat het eigenlijk weer prima en wandelen we zelfs een berg op. Dit viel mij wel heel zwaar, ik dacht dat het kwam omdat ik geen conditie had. Maar na de vakantie hoorde we dat mijn HB weer zo ontzettend laag was, oeps.

Mijn bloedplaatjes waren na die vakantie ook erg laag en de chemo moest weer een week uitgesteld worden, terwijl we al een week hadden overgeslagen natuurlijk. Wel krijg ik weer twee zakken bloed, om mijn HB op te krikken. De week erna zijn mijn bloedplaatjes maar minimaal herstelt. De dokter besluit dat dit de laatste chemo is, zodat ik goed kan herstellen voor de operatie in augustus. Ook de PICC-LIJN mag er gelijk uit. Dat betekent van de week lekker ontspannen in een warm bad 😁. 

Kees heeft wel zo zijn bedenkingen. Zijn +/- 5 weken niet te lang? Groeit het dan niet terug? Maar de dokter verzekert ons ervan dat het kan en dat het nodig is. Mijn bloed moet goed herstellen voor de operatie. Ze adviseren ons om er lekker van te genieten en misschien zelfs even lekker op vakantie te gaan. Maar ja we zijn net geweest. Dus wij kiezen ervoor om daagjes weg te gaan.

https://gofund.me/e942b306