Mijn kankervriendinne

Er zijn weinig mensen die het verdienen om op een voetstuk geplaatst te worden, maar zij, wauw, zij is iemand die er meer dan 1 keer op geplaatst mag worden. Hoe onze vriendschap begon is uniek. Eigenlijk kon er geen slechter moment zijn. Maar zij hoort bij mijn verhaal, want zij gaf mij de moed om er aan te beginnen en nog zoveel meer! 

2020 kort na de diagnose, het enige wat ik kon doen was wenen en iedereen rondom mij was ten einde raad. Ik zag die kankerbehandeling helemaal niet zitten. Mijn ouders zaten met hun handen in hun haar en vroegen hulp aan een vriendin van hen. Sofie. De reddende engel... zij had kort daarvoor zelf borstkanker gehad en heeft dat vieze beestje eens goed laten voelen wie Sofie is. Tot op vandaag is ze schoon! Fantastisch! 

Zelf nog helemaal herstellende, mij helemaal niet kennende nam ze de telefoon en belde me op! De woorden die ze sprak, het warmtegevoel van op afstand, ik kon het voelen door de telefoon. 

Deels door haar, besloot ik er met goeie moed aan te beginnen en elke stap stond ze er. Een smsje op afstand, want we hadden elkaar nog nooit echt ontmoet. Zelfs onze dochter en hun jongste zoon zaten samen in klas! 

Het lot! Ik zeg het je... Het is het LOT het most zo zijn! 

Toen mijn haar begon uit te vallen en dat was redelijk snel, kreeg ik al haar mutsjes om te dragen, want verdorie wat was het koud om te slapen met mijn kale koppie! Dat was trouwens 1 van onze eerste ontmoetingen en het voelde aan alsof we elkaar al jaaaaaren kenden! Ze verdiend het dan ook dat ik even over haar schrijf! 

Door mijn ziek zijn zag ik van velen hun ware kleuren en werden er vriendschapsbanden verbroken, maar dat kon me niets schelen want ik kreeg er ook echte en hechte vriendschappen voor in de plaats!

In die bijna 3 jaar dat we elkaar kennen, genoten we van het leven, lachten en huilden we samen, gingen we samen op weekend, speelden onze mannen darts en genoten we van veel spelletjesavonden tijdens corona! 

Onze kinderen - T. 14j, F. 11j, Z. 11j, E. 8j - die komen al even goed overeen als wij. Ondanks het leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste hebben ze echt nog nooit ruzie gemaakt als we samen komen (en dat is vaak geloof me!). 

Dus Sofie, deze blog is voor jou! Wat jij de afgelopen jaren voor mij hebt betekend is meer dan woorden kunnen omschrijven. Ik kijk er naar uit wat het leven nog meer voor ons in petto heeft. Maar eerst aftellen naar ons weekendje Ardennen en vervolgens onze hoofdvakantie in het mooie Spanje. Laat ons hopen dat we na Spanje - 14 dagen samen - nog terugkomen als vriendinnen :) 

Trending op Mamaplaats: Hoe kanker mijn hele leven op z'n kop zet