Hallo allemaal!

Hallo allemaal, 

Nou hier gaan we dan! Welkom in het leven van een moeder waarvan haar kinderen uit huis geplaatst zijn, in het vrijwillig kader. Mijn naam is Sanne, ik ben 34 jaar oud en samen met mijn man woonachtig in een mooi dorp onder de rook van Breda. Ik ben moeder van twee kinderen, een zoon van 11 en een dochter van  8. Beide kinderen zijn geboren in Nederland, maar hun roots ligt in Afrika, Zimbabwe om precies te zijn. Mijn man heeft officieel ook 5 kinderen uit eerdere relaties. Vanwege privacy kan ik hier niet te veel op in gaan. Wat ik wel kan vertellen is dat tot 9 maanden geleden mijn kinderen en zijn jongste kind bij ons woonden. 

Ik ga jullie meenemen in mijn moederschap op afstand, mijn leven vol ontwrichting maar ook het herstel daarvan. Een leven vol hulpverlening, psychische kwetsbaarheid, een leven vol stigma, vooroordelen en waardevolle lessen. De reden: er rust nog een te groot taboe op dit alles en daar ben ik een beetje klaar mee. Ga met mij mee op reis in hulpverlenersland, Centrum Voor Jeugd en Gezin (CJG), pleegzorg, GGZ en de HBO opleiding tot ervaringsdeskundige die ik in september ga starten. Maar ook in de gezamenlijke passies die ik deel met mijn man; kamperen en Formule 1. Want al is er nog zoveel gaande, er zijn gelukkig ook nog leuke momenten. Momenten dat ik even helemaal uit kan staan, kan genieten van de kleine dingen in het leven. In het leven wat ik nooit voor ogen had. Maar ik moet er maar het beste van zien te maken. En als ik iets geleerd heb de afgelopen maanden, is dat ik dat niet alleen kan. Misschien is daarom de drang om te delen des te groter. En dat delen zal ik stap voor stap doen, ik ga nu niet alles in 1 grote post gooien, want ik kan me heel goed voorstellen dat jullie daar helemaal niet op zitten te wachten. 

Voel je vrij om vragen te stellen, maar houd het alsjeblieft wel netjes. De komende tijd ga ik mijn verhaal stap voor stap met jullie delen. Dit helpt mij in mijn eigen herstelproces, maar ik wil ook een steun zijn voor andere ouders in soortgelijke situaties. Ik wil dat sprankje hoop bieden, wat aan het begin van jou eigen herstel misschien niet meer bestaat. 

Tot snel! Liefs Sanne