Moeder worden verliep voor mij anders dan gepland

Mijn plan was altijd om volledig voorbereid te zijn voordat ik aan kinderen zou beginnen. Leuke relatie, goede stabiele basis, financiële zekerheid, je kent het riedeltje vast wel. Dit is alleen niet helemaal gelopen zoals ik het had gewenst. Dave en ik wilden graag een kindje, maar we waren net samen gaan wonen en we hadden een nieuw huis gekocht dat we van top tot teen gingen verbouwen. Leuke relatie, check. Stabiele basis, tijdelijk zo stabiel als een kaarthuis. Financiële zekerheid, dat moest na de bouw nog maar blijken. We hadden dus besloten om te wachten tot de verbouwing klaar zou zijn, op ons gemak te settelen in het nieuwe huis en ons spaarpotje weer een beetje te vullen. Dit is echter anders verlopen dat we hadden gepland. De eerste muren waren net met de grond gelijk gemaakt wanneer ik erachter kwam dat ik zwanger was. Oeps...

Uiteraard waren we toch ontzettend blij met het nieuws, want gevoelsmatig was ik al jaren klaar om moeder te worden. Toch zorgde het voor veel stress en onzekerheid. Het huis was intussen een bouwval, geen spraken van dat hier een kindje ter wereld kon komen. Maar hoe moesten we dat dan gaan doen? Er moest nog zo veel gebeuren, de achtergevel zou uitgebouwd worden, er moest een halve verdieping bij komen, de badkamer zou worden verplaatst naar de bovenverdieping, zelfs de trap moest een nieuw plekje krijgen. Het was onmogelijk om dat allemaal af te krijgen voordat de baby zou komen. Daarbij stond Dave op het punt om uitgezonden te worden, dus mijn halve zwangerschap moest ik alleen gaan doen. En dat in een huis zonder ramen. Je kunt je vast voorstellen dat ik met mijn handen in mijn haren zat. Maar de kleine was onderweg en we moesten een nieuw plan bedenken. Gelukkig kregen we de kans om tijdelijk in een andere woning te trekken. Daar hebben we een aantal maanden gewoond en is ons leven als gezin begonnen.

Daarna zijn we nog diverse keren verhuisd. We hebben nog een tijdje in Dave’s oude huis gewoond, hier heeft Eleanor zich leren omrollen en optrekken en hier zijn we begonnen met ons Rapley avontuur. We hebben een paar maanden bij goede vrienden gelogeerd, die tevens onze nieuwe buren zijn. Vanuit hier hebben we gezorgd dat onze bovenverdieping zo ver mogelijk af was. Eleanor heeft hier leren kruipen en haar eerste voorzichtige stapjes gezet. Vervolgens hebben we een hele tijd in ons eigen huis gewoond (ja, op de bouwplaats...) En hier hebben we de feestdagen gevierd. Dit was voor mij persoonlijk een hele moeilijke tijd, ik ben mezelf hier erg voorbij gelopen, omdat er te veel op mij af kwam. Hier kan ik met gemak een blog mee vol schrijven, laat me gerust weten of je behoefte hebt om dit verhaal te lezen.

En nu wonen we tijdelijk op een camping. Hier heeft Eleanor uiteindelijk leren lopen (en rennen, en zelfstandig een glijbaan opklimmen en afglijden, en sloten van poortjes openen... doodeng! Voor ik er erg in heb steekt ze ineens de weg over!) hier hebben we haar eerste verjaardag gevierd en kon ik weer een beetje tot rust komen, terwijl de bouw voortaan zo goed als volledig werd uitbesteed. Inmiddels is het einde in zicht. De bovenverdieping is gestuct, de badkamer wordt op dit moment geplaatst, we hebben de slaapkamers geschilderd en de pvc vloer uitgezocht. Zodra de vloer is gelegd en de trap is geplaatst kunnen we in principe al intrekken. Dan zal echter de begane grond nog lang niet klaar zijn.

De stabiele basis die ik voor ons kindje wilde is dus totaal mislukt! Als kind ben ik zelf vaak verhuisd en dit was iets wat ik voor mijn kind absoluut niet wilde. Ik vond het verschrikkelijk om zo vaak te verhuizen. Van nature ben ik erg op mezelf, dus ik had altijd moeite om mezelf in mijn nieuwe omgeving te mengen.

Maar het is nu niet anders en weet je wat? Eleanor leidt er niks onder! Ze doet het prima, ze is flexibel en past zichzelf snel aan. Haar ontwikkeling heeft er niks onder geleden. Sterker nog, ze ontwikkelt zich ongelooflijk snel! Voor ze 5 maanden oud was kon ze al zelfstandig zitten, met bijna 7 maanden trok ze zichzelf op aan de spijltjes van de box, met 8 maanden liep ze achter haar loopwagentje, ergens daartussen in ging ze kruipen (het leek er even op dat ze het kruipen geheel over zou slaan, maar het leren lopen ging haar toch niet snel genoeg) en voordat ze haar eerste verjaardag vierde liep ze al de hele kamer rond. Een kind heeft een ongelooflijk aanpassingsvermogen, dat is wat ik heb geleerd. Zolang jij als ouder je kind het vertrouwen geeft dat alles goed gaat en oké is, komt het wel goed met die kleintjes. Ik heb er nu dan ook vrede mee dat het is gelopen zoals het is. Al zou ik het een volgende keer toch wel anders willen doen.

Vraag voor de lezer: Wat vind jij van een blog met de titel “verhuizen met een peuter, hoe pak ik dat aan?”?

Liefs,

Lynn Anna