Onzekerheid, waar komt het vandaag?

Terug naar toen, ik zat op de basisschool en was anders dan de andere. 

Ik had kort haar de rest van de meiden lang haar. Dat waren al genoeg redenen om het mij moeilijk te maken. 

Ergens echt bijhoren heb ik nooit gedaan. Ik had op de middelbare wel wat vriendinnetjes maar niet zoals de andere met leuke vrienden groepen. 

Ik kan rustig een uur voor mijn kast staan en nog niet weten wat ik aan moet om me vervolgens met een half uur mij weer om te kleden. Dan ga ik nadenken, wat zal die of die van mn kleding vinden? Staat me dit wel? Ben ik hier niet te dik voor? Ben ik hier te oud voor? Vaak bel ik mijn moeder dan om advies.

Zo kan ik uren doorgaan. Ik heb wel eens een hoed op, staat hartstikke leuk, vervolgens ben ik wel de hele dag bezig met mensen die na mijn idee naar mij kijken vanwege mijn belachelijke hoed. Ik heb van de psycholoog geleerd, nee ze kijken naar mij omdat ze mijn hoed zo leuk vinden. Dit is lastig maar het gaat me steeds beter af. 

Met vriendschappen heb ik hetzelfde. Dan heb ik een appje gestuurd en dan krijg ik of later antwoord of een kort berichtje. Dan gaat bij mij alles aan. Heb ik iets verkeerd gezegd of gedaan? Nee mijn vriendinnen werken en hebben ook kinderen en zijn soms druk. Mijn vriendinnen weten dit ook wel van mij hoor en zeggen vaak Ash stel je niet zo aan. Dit gaat me echt al een stuk beter af dan een paar jaar geleden. Maar de kleding crisis blijft. En dan denk je heb je dan niet genoeg, mijn kasten puilen uit en ik blijf kopen hahah!