5 jaar geleden
Te vroeg maar dapper en sterk
Die kleine Alien in de plastic bak, onder de groene doek en met dat hele kleine luiertje aan, is mijn zoontje Abel… Ik herhaal dit regelmatig want gevoelsmatig klopt het niet. Abel hoort nog in mijn buik te zitten en ik hoor morgen gewoon weer te gaan werken. Ik hoor grapjes te maken over mijn hormonen en over het feit dat ze zeiden dat hij een meisje was. Dinsdag hoor ik weer te gaan zwemmen en Jerry (een van onze katten) hoort vanavond weer op mijn schoot te liggen met haar kopje tegen mijn buik, luisterend naar de hartslag van mijn kindje.
Te vroeg maar dapper en sterk
Begin jij aan je levenswerk
Te vroeg, maar ook tijd genoeg,
Tijd om je alle liefde te geven
Lieve Abel,
Welkom is ons hart
Welkom in ons leven
We besloten om een week na zijn geboorte al kaartjes te versturen. Is dit verstandig? Misschien niet, maar voor ons voelde het goed. Een geboorte kaartje creëert een opening. Mensen zijn namelijk erg terughoudend als het gaat om vroeggeboorte. -Mag je al feliciteren? Of is een sterkte wens meer op zijn plaats?- Nou bij deze het antwoord… Ja je mag feliciteren, maar die sterkte wens ontvangen we ook graag!
We zijn papa en mama geworden, veel te vroeg, maar we zijn het wel. Maar gevoelsmatig alleen in het ziekenhuis hoor! En zelfs daar had het even tijd nodig. Wat veel mensen zich niet realiseren is dat niet alleen het kindje onrijp is bij een te vroege geboorte. Ook de ouders zijn onrijp (ik realiseerde me dit eigenlijk pas 8 weken later).
Daar sta je dan, naast een plasticbak met een groene doek erover. En onder die groene doek ligt een kleine Alien. (dit mag ik als moeder zeggen). Deze kleine Alien heeft een heel klein mutsje op en een heel klein luiertje aan. Aan het mutsje zit een grote slang die eindigt op zijn neus, de CPAP (continuous positive airway pressure). Op zijn schouder zit een diep infuus die bijna tot aan zijn hartje gaat. Om het handje van de kleine Alien zit een bandje met een lichtje. Hiermee meten ze de saturatie, oftewel het percentage zuurstof in zijn bloed. Overal op zijn rompje zijn plakkers met draadjes geplaatst, hiermee kunnen we zien hoe zijn hartslag is, of hij ademt en wat zijn lichaamstemperatuur is. In zijn mondje zit een voedingssonde, deze loopt tot aan zijn maag en tot slot heb je nog de navellijn. Via de oorspronkelijke navelstreng brengen ze een lijn aan waar ze ook metingen mee kunnen doen en waardoor ze onbeperkt bloed kunnen afnemen voor allerlei testjes.
Die kleine Alien in de plastic bak, onder de groene doek en met dat hele kleine luiertje aan, is mijn zoontje Abel… Ik herhaal dit regelmatig want gevoelsmatig klopt het niet. Abel hoort nog in mijn buik te zitten en ik hoor morgen gewoon weer te gaan werken. Ik hoor grapjes te maken over mijn hormonen en over het feit dat ze zeiden dat hij een meisje was. Dinsdag hoor ik weer te gaan zwemmen en Jerry (een van onze katten) hoort vanavond weer op mijn schoot te liggen met haar kopje tegen mijn buik, luisterend naar de hartslag van mijn kindje.
De Neonatoloog is realistisch, - Abel heeft een goede start gehad. Met 1010 gram heeft hij een keurig gewicht en het feit dat hij op de CPAP ligt in plaats van op de beademing zou je een wonder kunnen noemen, want longrijpingsmedicatie heeft hij niet gehad. (een uur voor de bevalling telt niet). Maar er gaan down’s komen, ik wil dat jullie hierop zijn voorbereid. 25 weken en 6 dagen is echt heel erg vroeg -
Mijn man en ik spreken met elkaar af dat wat er ook gebeurt, we altijd positief zijn als we bij Abel zijn. Huilen mag, maar we proberen dit niet te doen bij hem op de kamer. Toen Abel nog in mijn buik zat, waren wij blij, gelukkig, positief. Als we nu een beetje gaan zitten huilen naast zijn bed, kan dat gewoon niet bevorderlijk zijn voor zijn ontwikkeling. Onze stemmen schijnt hij namelijk nog te herkennen!
De eerste week gaat erg goed met Abel, hij krijgt nog wel een medicijn voor de longrijping en hij heeft ook nog een bloedtransfusie nodig. Daarnaast moet hij ook nog even onder de lamp omdat hij geel begint te zien. Maar al met al geen dingen waardoor wij ons zorgen hoeven te gaan maken. De geboortekaartje zijn besteld…
Na de eerste week krijgt Abel een infectie in zijn schouder. Dit komt door het lange infuus. Hier zijn beestjes ingekropen. Op de NICU (neonatale intensive care unit) is het policy om meteen te handelen en daarna pas even te kijken naar wat de oorzaak was. Dus op het moment dat ze zien dat er een kindje ziek wordt, krijgt hij meteen antibiotica. Ondertussen gaat er bloed naar het lab en drie dagen later krijgen we het resultaat. Als je bij die kleintjes zolang wacht voordat je actie onderneemt, ben je waarschijnlijk te laat.
Ik heb begrepen dat slechts 2% van alle baby’s op de NICU geen infectie krijgen. De meeste krijgen er zelfs meer dan 1. Abel houdt het gelukkig bij eentje en nog een kleintje ook.
In totaal ligt Abel 5 weken op de NICU in het LUMC. Fantastische verpleegkundige en kinderartsen waarop wij volledig vertrouwen bij de verzorging van mijn kleine, dappere, sterke Abel. Verpleegkundige die ons geleerd hebben hoe om te gaan met prikkels en van wie we al heel snel mochten buidelen. Verpleegkundige die aan kwamen met kleertjes die we eventueel na konden maken voor Abel zodat hij toch iets aan had (maatje 38). Verpleegkundige die vonden dat Abel al wel sterk genoeg was voor een badje. En verpleegkundige die regelmatig iets liefs schreven in het zorgdagboek van Abel.
De volgende stap is het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda. Hier nemen ze premature kindjes aan vanaf 30 weken. Abel is dan bijna 31 weken. Hij ligt ineens niet meer op intensive care, maar op High Care. Een hele promotie voor Abel, maar voor ons is het rete spannend!
Wordt vervolgd…
