9 jaar geleden
Wat is er mis met een thuisblijf moeder?
Weer aan het werk moeten van het UWV, 80 tot 100% afgekeurd, full time moeder en mantelzorger, een gehandicapte dochter.
Ik weet dat ik met deze blog een berenput kan open trekken, maar ik weet het even niet meer, wordt er onzeker en tegelijkertijd ook boos om.
Mensen die mijn vorige blogs hebben gelezen weten dat ik een dochtertje heb met een algehele ontwikkelingsachterstand en dat ze 4 dagen in de week ongeveer 6 uur per dag naar een Orthopedisch Dagcentrum gaat, tot zover niks aan de hand.
Maar nu komt het, ik ben in 2011 voor 80 tot 100% afgekeurd doordat ik zelf een psychische depressie had, en lichamelijk al vanaf mijn 11 de veel pijn heb, maar geen arts kan precies zeggen wat er mis is, het zal dus wel tussen mijn " oren" zitten. Nou ja, gedeeltelijk hebben ze gelijk, maar er zijn dagen en dan kan ik geen lepel vast houden, me omdraaien in bed kan ik niet zonder de spijlen van mijn bed vast te pakken en dan nog doet het pijn, maar goed, das allemaal niet het belangrijkste.
Het belangrijkste is dat ik fulltime verantwoordelijk ben voor het reilen en zeilen in ons gezin. Ik ben ook geregistreerd mantelzorgster van zowel mijn dochtertje als mijn man, beide hebben hun mogelijkheden en onmogelijkheden. Mijn man is bijv bijna niet in staat om voor ons dochtertje te zorgen, door zijn eigen geestelijke beperking snapt hij veel dingen van haar niet en dat geeft ruzie tussen beide. ( en nee het is niet zo dramatisch als het klinkt, ze mopperen alleen op elkaar) en ons meisje begint net met papegaaien en praten dus veel van wat ze zegt is Hocus spocus voor hem, maar met een beetje geschuif van letters en klanken kom ik heel ver met haar. En normaal gesproken hebben mensen een familie of vrienden achter de hand, maar mijn man is 63, dus er is niemand nog in leven van zijn familie, en mijn familie heeft zo haar eigen sores, mijn moeder werkt fulltime en mijn vader is met een eigen verwerkingsproces bezig, nee hun zijn eigen in/ uit beeld, dan heb ik nog een broer maar hij werkt veel en vaak in de showbizz wereld dus die kent ons meisje eigenlijk niet. Ook doe ik alle afspraken van de hulpverlening tot artsen enz enz, het huishouden, boodschappen, feestjes en uitstapjes op het ODC en ga zo maar door.
Sinds goed een jaar is er bij mij autisme vast gesteld, maar das mijn probleem, maar heeft wel een nieuwe kijk op het leven gegeven, ik snap ons meisje nu beter ( ook zij heeft het in een bepaalde vorm alleen is er nog geen definitief etiket) maar nu moest ik pas geleden bij het UWV komen, want zij vonden dat ik toch wel weer aan het werk kon.
Het probleem is alleen dat er in hun rapport staat dat ik geen werkdruk mag hebben, onder toezicht moet werken ( moet je vooral doen als je een kunstgebit wil ;-) ) steeds het zelfde werk moet doen, dus regelmaat, geen directe collega s mag hebben, dus alleen moet werken enz enz, in ieder geval niets waar een baas happy van zou worden als ze mij zouden aannemen.
Maar het probleem is dat ik net een beetje rust heb gevonden in mijn " nieuwe" leven, het leven van zorgen en een stay at home moeder moet/ kan zijn. Ons dochtertje en mijn man zijn de situatie ook helemaal gewend, mijn man werkt en ik draag zorg voor de rest.
Ik heb vanaf mijn 13de af en aan gewerkt, maar gezien de situatie nu wil ik liever thuis zijn. Mijn dag begint iedere dag om 7.50 en eindigt om god mag weten hoe laat, aangezien ons meisje voor haar veiligheid bij mij op de kamer slaapt. Heeft zij een goede nacht heb ik dat ook, heeft zij dat niet ben ik de volgende dag gebroken. Is ze ziek ben ik haar zuster/ moeder, want aangeven dat ze pijn heeft kan ze niet.
Hoe dan ook er zal dan zoveel moeten veranderen in ons gezin dat het niet te omschrijven valt wat de impact dan zal zijn, maar wat ik wel weet is dat wat er nu goed gaat dan allemaal ten niet wordt gedaan, en we zitten net aan ons laatste jaar met onze gezinsvoogd, want ook die is er nog.
Wat is er zo mis mee dat ik een moeder wil zijn die voor haar gezin er is? Ik ben niet te lui om te werken, werk nu al 7 dagen in de week voor een WIA uitkering van 679 euro per maand, maar bij een baas gaan werken, sorry maar dat trek ik niet... wil de zaken van mijn gezin kunnen regelen zonder dat ik steeds naar een baas moet gaan met kloppend hart of ik die week voor de zoveelste keer vrij kan zijn, en nee, als ons meisje op het ODC zit, hang ik niet op de bank TV te kijken, nee ik ben dan aanspreekpunt voor iedereen, doe boodschappen en geef onze herder die er speciaal voor ons meisje er is extra aandacht.
Ik heb nog een half jaar, een half jaar met extra stress die ik niet kan gebruiken, omdat zij willen dat ik toch ga werken, waarin ik moet aangeven wat ik voor werk wil..maar ik wil niet.
Ben radeloos...maar probeer het weg te stoppen.
Maar is het echt zo erg dat ik voor mijn gezin kies????
Annemiek2
Misschien verwacht je deze reactie niet die nu komt. Als eerste hoop ik dat het opschrijven van alles helpt om op een rijtje te krijgen wat er allemaal aan de hand is. Ik hoop dat ik je een beetje kan helpen met de dingen die ik je wil meegeven. Als eerste onderschat tegenover instanties nooit je eigen handicaps. Blijf het handicaps noemen want dan is het iets waar je echt rekening mee moet houden. Kijk wat er nog meer aan beperkingen bij jou zijn en zet ze allemaal onder elkaar zodat de waslijst groot genoeg is. Ga daarna kijken wat de handicaps van je dochter zijn en schrijf die op. Schrijf ook op wat de handicaps van je dochter voor uitwerking hebben op jou en hoe ze die versterken. Noem niet de dingen die jouw handicaps verlichten. Kijk daarna naar de handicaps van je man en geeft aan hoe die zijn uitwerking hebben op jou. Kijk ook naar de wisselwerking tussen jouw dochter en je man en geef aan wat voor invloed dat heeft op jou. Voeg van alles wat je opnoemt bewijzen van artsen e.d. om je probleem te ondersteunen. Kijk of je ondersteuning kan vinden buiten het UWV om en of ze jou kunnen helpen om ervoor te zorgen dat je jouw taak kan blijven doen met behoud van je uitkering. Als je dat niet lukt vraag dan wat het beste is om te gaan doen. Ik weet niet of je lid bent van een vakbond, zo ja schakel die ook in met al je papierwerk. Ik weet niet of er anders een rechtswinkel in je omgeving is? Je zegt dat je geregisteerd mantelzorger bent. Kunnen hun iets voor je doen? Je merkt dat ik het heb over handicaps en dat doe ik bewust. Als je zelf een bepreking hebt wil je graag kijken naar je mogelijkheden. Dat merk ik althans bij mezelf. Maar het UWV zal dat juist aangrijpen om dat te zien als je kracht en het interperteren dat je meer kan dan in je dossier staat. Dat is althans mijn gevoel. Laat het niet lopen en denk van ik vindt het niet eerlijk of wat dan ook want een half jaar is zo om en als je dan nog tegen hun besluit in beroep wil gaan ben je te laat. Dan als laatste, nee het is niet erg om te kiezen voor je gezin en thuis te blijven. Ik heb het ook gedaan in overleg met mijn man. Dit was voor ons de beste oplossing. Bedenkt trouwens wel dat zodra je man met pensioen gaat hij een groot deel van zijn aow moet inleveren omdat jullie onder 1 dak wonen. Het zou tegen die tijd verstandig zijn om wel een partime baantje te vinden. Mijn man en ik schelen 15 jaar vandaar dat ik dit weet. Heel veel succes en sterkte met dit hele gedoe.