Zonder maag vanaf nu

Na de chemo's was het moment daar die onomkeerbaar was en mijn leven zo hard ging veranderen dat het gewoon niet in te schatten was. 

Maar nog even over die chemo's. 

Chemo 3 en 4 waren verschrikkelijk. Zo erg dat ze na chemo 3 de dosis hebben verlaagd. Chemo 4 was een verademing in vergelijking met chemo 3. 

Na de chemo's kreeg ik 6 weken om op adem te komen. Even herstellen van al dat gif die door mijn aderen stroomde. Ik kon het nog plaatsen toen, want ik wist toen nog niet dat de chemo's helemaal niets hadden gedaan. De tumor was nog groter dan ze hadden gedacht. 

8 juni vierden we nog even volop de verjaardag van mijn dochter. 8 jaar en een lekkere tik tok taart. 

De dag erna werd ik opgenomen in het ziekenhuis zodat alle voorbereidingen genomen konden worden en 10 juni 2020 was de dag dat mijn leven een andere wending kreeg. 

Nog steeds corona, dus ook dit deed ik alleen. Alleen mijn man mocht op bezoek komen.

Huilend reden ze me de operatiezaal binnen. Niet wetend wat komen ging, zoveel schrik. Voor ik het wist werd ik wakker met allemaal biepjes en hoorde ik de stem van mijn man door de telefoon. Overal buisjes, beven en al die mensen rondom mij. En toen was ik weer weg... De volgende keer dat ik wakker werd was enkele uren later. Nog steeds in dezelfde kamer op intensieve zorgen. Super lieve verplegers en verpleegsters rondom mij. Ik had koud en onmiddellijk werd een warmtepomp aangelegd. Heerlijk. 

De dag daarna mocht ik al naar een gewone kamer en kon het herstelproces echt beginnen. Opnieuw leren ademen, want man, wat deed ademen pijn! 

Na een dag of 3-4 moest ik al rechtzitten in bed en zette ik al enkele stapjes, heel klein. Maar man, wat was het moeilijk. Mijn man was er bij en ik zag hoe trots hij was! 

Vanaf toen mocht ik kleine hapjes eten en drinken. Wat voelde dat raar. Ik voelde alles.. Hoe het naar beneden zakte door mijn slokdarm, rechtstreeks in mijn darmen. Onwennig, maar ook onwennig wordt op den duur niet meer zo onwennig. 

Kleine stapjes, kleine hapjes... 

Na 10 dagen ziekenhuis besloten ze dat ik verder mocht herstellen thuis, want door corona hadden ze overal bedden nodig. 

Wonder boven wonder verliep het herstel eigenlijk wel OK. Tot op de dag van vandaag is mijn litteken zone nog steeds gevoelloos en dat voelt nog altijd heel vreemd. 

Na de operatie kreeg ik trouwens te horen dat de chemo dus niets had gedaan aan de tumor ipv stadium 2 werd ik plots geplaatst op 3B. Overlevingskansen werden plots een stukje slechter. 

De dokter zegt dan wel je mag je niet focussen op deze cijfers want jij bent jong. 

Maarja jong en maagkanker dat komt volgens de cijfers ook niet vaak voor en toch.. 

We proberen dan wel te focussen op het positieve, het feit dat ik er nog ben, maar het is moeilijk! 

Vanaf nu ga ik dus door het leven zonder maag en hiervoor wist ik zelfs niet dat dat kon! 

Liefs ik 🦋

Wil jij mom influencer worden bij Mamaplaats? Maak hier je account aan! ❤️