Afvallen - 10 down! En nu doorrr!

Het is warm. Ik neem plaats in de wachtruimte van de diëtiste. Op het laatste moment heb ik toch nog maar een afspraak gemaakt voor een weegconsult en ik hoop dan ook dat mijn laatste mail wel door haar gelezen is. Het is kwart voor drie, de tijd dat ik mijn afspraak bij haar heb. Naast mij zit een oude vrouw met haar wandelstok in haar hand om zich heen te kijken. Even later komt er nog een vrouw de wachtruimte binnen. Nog maar even later verschijnt daar de diëtiste achter de schermen vandaan. "Mevrouw Bos?" De dame die net de wachtruimte binnen was gewandeld staat op. Ik kijk gauw op mijn klokje. Het is inmiddels al bijna kwart over drie. Vluchtig kijk ik naar de diëtiste die mij kort aankijkt, weg wil lopen en weer omdraait. "Volgens mij ben ik wat vergeten!" Ze kijkt me verschrikt aan en ik zie dat ze druk aan het nadenken is. "Ik ben gewoon jouw afspraak vergeten!" Ik begin te lachen. "Vind je het goed dat ik jou na deze afspraak even meeneem?" Ik knik akkoord. Dan verdwijnt ze samen met haar cliënt achter de schermen.

Ik kijk wat op mijn telefoon. De oude vrouw naast mij zegt geen woord. Na een aantal minuten wordt de oude vrouw naast mij opgeroepen. Ik blijf alleen achter in de wachtruimte. Racoon klinkt door de ruimte en ik besluit mee te zingen. Niemand die er last van heeft. Even later verschijnt daar de cliënt van de diëtiste weer in de wachtkamer. "Nou, dat viel nog mee hè?" Ze knipoogt naar me en loopt gauw door naar de uitgang. Ze is inderdaad snel klaar. Dan staat ook de diëtiste alweer in de wachtruimte. Ze wenkt naar me. "Kom maar mee!" Ik volg haar braaf naar haar kamertje.

Ik trek gauw mijn schoenen uit, want we zouden alleen een weegconsult hebben. Toch nodigt ze me uit aan tafel. We bespreken ons mail contact dat we een paar maand lang hebben gehad. We hadden afgesproken dat ik voorlopig niet meer langs zou komen, maar dat ik haar eens per maand mijn gewicht door zou mailen. Dit ging goed hoor. Alleen werd ik naar van mijn schommelende gewicht door het vocht dat ik vast hou. Dit frustreert me zo enorm dat ik graag bij haar eens wilde wegen omdat zij door middel van een stroomstootje door kan meten hoeveel vet er in mijn lichaam zit. Met al dat vocht is het ideaal dat we dan ook het gewicht kunnen zien "zonder" vocht.

Even later sta ik op de weegschaal en tot mijn grote verbazing zie ik dat ik zelfs nog iets meer afgevallen ben. Ik ben geen 10 kilo afgevallen, maar 10,4 kilo! Yes! Ik slaakt een zucht van opluchting. Vocht of niet. Ik ben gewoon meer dan 10 kilo kwijt. Wel een half jaar over gedaan, maar dat geeft niet. We zijn samen een beetje trots en we besluiten om ook volgende maand gewoon maar weer een weegconsult te doen bij haar. Ik schud haar de hand en vertrek naar huis.

Ik ben ontzettend blij ondanks dat ik weet dat ik nog een hele lange weg te gaan heb. Nu hoop ik natuurlijk wel stiekem dat dit al invloed zal hebben op mijn cyclus. En dan bedoel ik natuurlijk op een positieve manier, dat die weer normaler mag worden ipv 70 of 80 dagen. Ik zit in ieder geval een aantal kilo's onder het gewicht dat ik had toen ik de miskraam kreeg. En daar ben ik al heel dankbaar voor. Nu maar hopen dat dit allemaal positief uit mag werken op de rest van het lichaam :)