De ijskoude mededeling van mijn man

'Het is ijskoud, en je woorden maken wolkjes in de lucht. Een rilling loopt een rondje op m'n rug, als je zegt dat je niet langer van mij houdt. Wat doe jij nou?!'

Zelden heeft een liedje me zo kloppend in de oren geklonken. Ik had hem geschreven kunnen hebben op dit moment. Gisteren kreeg ik van mijn man de mededeling dat hij niks meer voor me voelt, weliswaar in boosheid tijdens een ruzie, maar het is wel gezegd.

Ik heb in mijn relatief korte leventje van 36 jaar, al echt heel erg veel ellende meegemaakt, en elke keer heb ik mezelf naar boven gevochten en ben ik er weer uitgekomen. Ik kan met geen mogelijkheid uitleggen wat dat me gekost heeft, maar het is meer dan je voor mogelijk houdt. 

Na mijn ziekte ben ik gefocust geweest op opbouwen, vooruit gaan en het leven beter maken dan het ooit geweest is. Ik ben heel heftig aan het sporten geslagen, ik ben bezig met mijn eetpatroon, ik probeer leuke dingen te doen met m'n gezin, ik probeer het huis op te knappen. En dit allemaal terwijl mijn man zich steeds verder terug trekt, de antidepressiva die hij slikt maken geen indruk meer en de hulp die hij nodig heeft komt tergend traag op gang. En waar ik de touwtjes stevig in handen lijk te hebben in een hele hoop aspecten van mijn leven, als het om mijn huwelijk gaat zit ik in drijfzand en ik voel me compleet verloren.

Hij zit in zijn trauma en schopt me steeds verder van hem weg, met gisteren het dieptepunt, het woord scheiden is meerdere malen in de mond genomen. De kogel is nog niet volledig door de kerk, maar het ligt als optie bovenop de stapel voor mijn man. En ik kan alleen maar proberen te bedenken wat ik nou moet, ga ik luisteren naar zijn trauma's die spreken en laat ik me wegsturen, voor mijn eigen rust, met het reële risico dat mijn kinderen straks geen papa meer hebben. Of ga ik naast de man staan die mij probeert weg te sturen, in de hoop dat ik mijn huwelijk en de vader van mijn kinderen kan redden?

Voor nu kies ik voor die laatste optie... Maar oh wat doet het me pijn!