Ons liefdesverhaal

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 9 jaar oud was. Mijn moeder, broer en ik verhuisden. 

Dat betekende voor mij, nieuw dorp, nieuwe basisschool en nieuwe vrienden maken.

Ricardo, mijn man, leerde ik daar kennen. We kennen elkaar dus al 21 jaar. Samen gingen we ook naar de grotere school. Toen we 13-15 jaar waren kregen we verkering. ❤️

Goed, we waren jong, wilden nog ontdekken, kregen andere interesses, gingen erna naar een andere school en gingen ieder toen onze eigen weg.

Maar telkens als we elkaar zagen door de jaren heen, ookal hadden we een relatie met iemand anders kwam er een brede glimlach. Kriebels. Hij bleef voor mij mijn eerste speciale liefde. Die gevoelens duw je niet zomaar even weg. 

April 2016.

Ik fietste naar mijn werk en zag hem op straat in het dorp waar we allebei woonden lopen. Ik wist dat hij al een tijdje een lange relatie had. Hij keek sip.

Eenmaal op mijn werk zocht ik hem op op Facebook.

Relatiestatus: vrijgezel.

Owno! Oftewel. Yessss?😁

Ik twijfelde niet en stuurde hem een vriendschapsverzoek.

Die werd di-rect beantwoord!

We kletsten met elkaar, dagen…. nachtenlang.

Het voelde weer zo allemaal ontzettend vertrouwd! Toen besloten we om af te spreken. Ik was zo zenuwachtig! Ik voelde me echt weer een pubermeisje met vlinders in haar buik.

Onze date verliep vlekkeloos! Het was geen moment stil, we hadden elkaar zoveel te vertellen..

Na 1 maandje vertelde ik mijn moeder dat ik aan het daten was en of ik mijn date een keer mee naar huis mocht nemen. 

Ik was nerveus om dit te vragen aan mijn moeder omdat ik helaas in het verleden 2 relaties heb gehad waarbij ik heel hard gekwetst ben. Die relaties waren alles behalve gezond. 

Mijn moeder zei dat ze niet wist of ze nu al kennis wilde maken met een eventuele nieuw vriendje, omdat zij natuurlijk ook mixed feelings had door het verleden.

Toen ik haar vertelde dat het om Ricardo ging toverde ik daarmee meteen een smile op haar gezicht!

“Neeeee!” Zei ze.

“Toch echt wel hoor” vertelde ik haar.

Ze straalde helemaal en ze kon niet wachten om hem weer eens te zien. Wat was ze blij.

Toen hij bij ons thuis kwam was het enorm fijn. Gezellig, vertrouwd en het klikte met iedereen.

1 maandje daarna , besloten we om weer volledig voor elkaar te gaan en kregen we een relatie.

Juni 2016 : Liefde. 

Een en al liefde, wat ik van te voren nooit gekend of gevoeld had.❤️

Oktober 2016 : samenwonen 

Halfjaartje pas samen, maar we wisten het gewoon. Wij zijn het voor elkaar.

Februari 2017 : verloofd 💍 

Hij ging op een knie! Had het niet zien aankomen, zo snel, zo zeker van elkaar. Ons geluk kon niet meer op.

April 2017 : huis gekocht

Samen kochten we ons eerste huis in het dorp waar we samen zijn opgegroeid. 🏠 

Mei 2018 : trouwen 👰‍♀️ 🤵‍♂️ 

We trouwden op 7 mei op een maandagochtend. Heel intiem en simpel met de belangrijkste personen om ons heen. Ik had de jurk waar ik van droomde, de liefste man die ik me maar kon wensen en een klein feestje met iedereen om het te vieren. Diezelfde nacht gingen we heerlijk op huwelijksreis naar Griekenland.

Oktober 2018 : New York

Zijn ouders namen ons mee naar New York. Dit was fan-tas-tisch! We wilden dit nog zo graag een keer voordat we aan kinderen begonnen!

November 2018 : gestopt met de pil

Yes we wilden zo graag een kindje! 👦 

Februari 2019 : zwanger!!

Yes! Zwanger! 🤰 wat waren we gelukkig en blij. 16-11-2019 was ik uitgerekend.

Juni 2019 - Gender Reveal 💙💕

Onze families bij elkaar, we prikten de ballon en het was…

💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙 BLAUW!

Een jongen!

Stiekem had ik een voorkeur, dat zeg ik ook heel eerlijk. Maar dat we ook nog het geluk hadden dat het uitkwam! Geweldig gewoon💙

Augustus 2019 : het wordt waarschijnlijk een vroeggeboorte.

Wait what!??

Het rommelde teveel in mijn buik en het zat me gewoon niet lekker. De verloskundige kwam naar ons toe. Ik had teveel last van harde buiken en bloedverlies. Ze waarschuwde ons voor een vroeggeboorte.

September 2019 : Díaz Ritchi💙

Bij een zwangerschap van 30,1 weken is onze Díaz geboren. 8-9-2019, 2:30 uur, 41,5 cm, 1390 gram.

7.5 weken neonatologie, 5 dagen thuis toen weer 2,5 weken kinderafdeling.

(In vorige blogs te lezen hoe, waarom en wat)

November 2019 : Díaz komt definitief thuis💙

Wat waren we een team, Ricardo & ik. Het waren verdrietige, spannende weken. Maar Díaz was eindelijk bij ons thuis. Wat waren we dankbaar.

April 2020 : chronische progressieve zenuwziekte gediagnosticeerd bij mama.

Onze wereld zakte in. Díaz was net een halfjaartje oud toen de ziekte dunnevezelneuropathie bij me werd ontdekt. 

(Hierover meer in vorige blogs)

In de afgelopen drie jaar is de pijn enorm toegenomen in mijn hele lichaam. Ik maak af en toe al gebruik van een rolstoel en gebruik een stoel met wielen in de woonkamer. 

We weten niet wat ons de toekomst gaat brengen.

Maar wat ik wel weet, is dat met Ricardo en Díaz aan mij zijde, ik de wereld aan kan.

❤️

Trending op Mamaplaats: Mijn lichaam is mijn lichaam niet meer