Heeft mijn leven het dieptepunt bereikt?

Terwijl ik hier mijn verhaal met jullie deel, zit ik in de bibliotheek om gebruik te maken van een computer. Mijn (werk)laptop heb ik onlangs moeten inleveren, want onverwachts heb ik mijn baan verloren. Ik heb op dit moment geen geld om een eigen laptop te kopen. Maar dat is slechts één van de uitdagingen waarmee ik momenteel te maken heb.

Mijn leven lijkt op dit moment een dieptepunt te hebben bereikt.

Ik heb geen baan meer.
Het werk als backoffice assistent bleek uiteindelijk niet helemaal mijn ding te zijn. Ondanks mijn inzet hebben mijn oude werkgever en ik besloten om niet samen verder te gaan. Ik heb er meer moeite mee dan ik had verwacht. Hoewel ik niet gelukkig was in mijn functie, voelde het werk dankzij mijn lieve collega’s toch als een tweede thuis. Nu sta ik voor de uitdaging om uit te zoeken wat ik echt wil, en gelukkig heb ik tot eind augustus de tijd om dat te doen. Toch voelt het als een race tegen de klok.

Is onze relatie nog te redden?
In onze relatie gaat het ook niet bepaald van een leien dakje. Mijn partner en ik staan beide met één been buiten onze relatie. Hoewel we een fijne en respectvolle relatie hebben, ontbreekt de echte verbinding al tijden. Hoelang kunnen we dit nog volhouden? Tijdens relatietherapie kwam ik erachter dat ik meer onverwerkte emoties heb dan ik dacht. Het blijkt dat ik veel dingen heb weggedrukt in plaats van ze te verwerken. Ik ben bijvoorbeeld een moeilijke prater, en laat praten nou net een belangrijk onderdeel zijn van een goede relatie.

Ons geld is op.
Mijn partner is een zelfstandig ondernemer en zijn onderneming staat nog in de kinderschoenen. Geen opdrachten betekent geen inkomen. Hoe hard mijn partner ook werkt, helaas komen er geen opdrachten binnen. Ons spaargeld is op en het wordt nu wel erg spannend. En dan heb ik het nog niet eens over de spanning in huis.

Vaak voel ik mij meer eenzaam dan gelukkig.
Het blijft een uitdaging om de ideale balans te vinden tussen mijn gezin en tijd voor mezelf. Wandelen, hardlopen, naar vriendinnen gaan – het zijn dingen die mij gelukkig maken, maar vaak moet ik ze inruilen voor de verantwoordelijkheden thuis.

Het ouderschap, het huishouden, en de constante druk om iedereen tevreden te houden. Er zijn momenten waarop ik het gevoel heb dat ik mezelf verlies in de zorg voor anderen. Maar ik weet ook dat ik sterk ben, dat wij allemaal sterk zijn. Elke moeder, elke partner, elke ouder die zijn of haar best doet om balans te vinden tussen gezin en eigen geluk, is een kracht om rekening mee te houden.

Dus, hier ben ik, in de bibliotheek, met mijn verhaal en maak ik plannen. Plannen om weer een baan te vinden die bij me past. Plannen om samen met mijn partner te werken aan onze relatie, of dit nu samen is of apart. Plannen om ruimte te maken voor mezelf, om de dingen te doen die mij gelukkig maken.

Het komt goed. Uiteindelijk komt alles goed, zoals altijd.

Instagram: Kimderfeestje