Buikgriep of zo?! Deel 13

Dag 24: deel 1

En weer een nieuwe dag…

Evi heeft vannacht meerdere keren gespuugd en ontlasting gehad. Dat eerste is erg vervelend en ze weten niet waardoor ze soms zo misselijk is. Ik hoop dat dit nu echt klaar is. Het verschonen (nadat ze ontlasting heeft gehad) is erg pijnlijk voor Evi en daar ziet ze steeds als een berg tegen op. Wij dus ook.

Vanochtend was Evi even erg verdrietig om die ‘stomme rot-buik’. Ze heeft even flink gehuild en dat luchtte denk ik wel op.

Ondanks bovenstaande is Evi tussendoor goed te pas. Ze kijkt korte Friends-filmpjes op Youtube (vanmiddag krijgt ze de DVD-box te leen en een dvd speler, dus kan ze lekker weer van voren af aan beginnen met haar favoriete serie). Dit leidt haar goed af.

Straks hebben wij weer een gesprek met de intensivist. De knoop over wel/niet naar de kinderafdeling is nog niet doorgehakt.

De chirurg heeft vanochtend aan Evi’s buik gevoeld en deze voelt heel soepel. Dat is fijn!

Straks komt Sandra, heel fijn, en vanmiddag komt Jade. Daar kijkt Evi erg naar uit! Ze mag vandaag ook even in een rolstoel zitten en dat wil ze ook heel graag.

Dag 24: deel 2

Evi heeft meerdere goede momenten op een dag en wat mindere momenten.

De intensivist vertelde dat de nieren nagenoeg weer werken zoals het hoort! Ze blijven dit nog even monitoren, maar het ziet er heel goed uit. Ze verwachten niet dat Evi op korte termijn weer aan de dialyse moet. Wat de nieren later gaan doen, kunnen ze natuurlijk niet voorspellen.

Evi’s buik voelt heel soepel, is een stuk slanker (minder vocht!) en de wond zag er ook heel erg mooi uit zeiden de artsen vandaag. Dat ze zoveel poept is alleen maar een goed teken. Als ze wat meer vaste voeding gaat eten zal dit vast minder worden. Ook het misselijk zijn zou dan wat kunnen afnemen. Misselijk zijn is wel passend bij het beeld en kan diverse oorzaken hebben. Helaas kan dat nog even duren…

De drain in haar thorax doet zijn werk goed. Het vocht komt vanuit haar buik en neemt nu iets af. De verwachting is dat de drain er maandag uit gehaald kan worden. Dat zou fijn zijn. Hopelijk blijft het vocht weg.

Evi gaat nu, met de fysio, steeds meer bewegen. Ze heeft nog enorm veel kracht in haar lijf; ze zijn er iedere keer zeer verbaasd over. Vandaag heeft ze even in de rolstoel gezeten. Ze moest eerst proberen te staan (dat vond ze heel gek, maar het lukte). Het begin is heel spannend, maar uiteindelijk wilde ze er ook een rondje mee rijden. Jade reed haar door de gang heen. Wat een ervaring!!

Sandra slaapt vannacht weer bij Evi, dit wilde Evi ook graag. Tegelijkertijd vindt Evi het ook spannend. Ook de verpleegkundigen hebben gezegd dat dit noodzakelijk is voor ons als ouders, om dit vol te kunnen houden. Het is ook juist goed om elkaar weer wat meer los te gaan laten zeiden ze, hoe moeilijk het ook is.

Er is nu geen plek op de kinderafdeling, dus het overplaatsen wordt na het weekend. Tenzij de bedden op de IC volraken…

Dag 25: deel 1

Evi heeft vannacht een goede nacht gehad, waarin ze eindelijk wat geslapen heeft! Zo fijn. Helaas spuugt ze nog steeds af en toe; hopelijk houdt dat nou ook op.

Gisterenavond was Evi wat emotioneel; ze dacht dat ze ons teleurstelde omdat ze zo ziek is en was bang dat wij niet van haar zouden houden, omdat ze ons helemaal niet had zien huilen… Dat hoofdje is maar aan het malen. Natuurlijk hebben wij verteld dat ze ons helemaal niet teleurstelt en dat zij er helemaal niets aan kan doen dat ze zo ziek is geworden. En dat wij juist ontzettend veel van haar houden en ook echt weleens huilen of gehuild hebben, maar dat wij ons sterk wilden houden voor haar. Huilen deden we dan ergens anders. Dat was best een mooi en fijn gesprekje. Wat gaat er toch allemaal in haar om…

Evi heeft voor het eerst weer lekker een T-shirt aan. Vanmiddag mag ze weer in de rolstoel zitten; dat vindt ze zelf fijn.

Verder zal er vandaag vast niet zo heel veel gedaan worden, omdat het weekend is.

Dag 25: deel 2

Vandaag zijn er alweer twee infusen uitgehaald. De drain in haar thorax mag er ook uit, maar hiermee wachten ze tot maandag (krijgt ze weer een roesje, omdat ze de wond op haar buik gaan verschonen).

Evi was vanmiddag zo verdrietig.

‘Ik wil naar huis, gewoon naar huis. Lekker tv kijken wanneer ik wil, op de bank zitten de hele dag en ik wil dat Milan en Jade mij weer plagen.

Ik wil mijn vriendinnen weer zien. Ik lach hier wel, maar ben eigenlijk van binnen helemaal niet blij’. Ze heeft even flink gehuild en dat lucht vast op. Wat heb je toch veel te verduren.

Evi is en blijft de hele dag misselijk. Ze wil nauwelijks iets eten, voelt zich echt belabberd. Ik vind het heel, heel moeilijk om te zien. Kan er erg slecht tegen. Ik hoop echt dat dit heel snel over is, want het duurt nu al een poos. Ze moet juist eten om energie te krijgen en aan te sterken, maar dat schiet zo natuurlijk niet op.

Ik zou de tijd erg graag door willen spoelen op dit moment. Vanavond fantaseerden we samen hoe heerlijk het zou zijn als we over een poosje weer samen thuis op de bank een filmpje kijken, met een dekentje over ons heen en de katjes op schoot. Zo’n heerlijk meidenavondje noemt Evi dit dan. Ook wil ze dan lekker bij mij in het grote bed slapen en dan opstaan wanneer we willen en de hele nacht slapen zonder piepjes. ‘Ik denk dat we dan samen terugdenken aan deze avond en er om kunnen lachen, want dan is alles voorbij’, zei Evi tegen mij.

Bestaat er ook een award voor het dapperste en sterkste kind?

Dag 26: deel 1

Vandaag een betere start dan gisteren. Evi voelt zich wat beter gelukkig. Ze heeft maar liefst 50 minuten in de rolstoel gezeten! Al zittend heeft ze lekker haar tanden kunnen poetsen en haar haren kunnen kammen. Daarna een poosje zittend Friends gekeken. Nu eet madam een ijsje in bed.

#kunnenweditvasthouden?

Dag 26: deel 2

Evi had een goede dag vandaag! Ze was vrolijk, gezellig en maakte af en toe een grapje:

" Ik ben misschien mijn spieren kwijt, maar niet mijn humor!"

Ze heeft vandaag kleine beetjes kunnen eten en was minder misselijk gelukkig.

Er is nog een echo gemaakt van Evi’s thorax. Er zit nog een klein beetje vocht bij haar longen. Morgen wordt er besloten of de drain eruit mag. Dat zou fijn zijn. Ook wordt er dan weer gekeken naar haar wond. Spannend toch weer even.

Vanmiddag heeft Evi nog eens 30 minuten in de rolstoel gezeten, maar eigenlijk was het teveel voor haar. Ze wilde na 20 minuten alweer liggen, maar er was helaas geen personeel om haar weer in bed te leggen. Daarna was ze echt uitgeput.

Vanavond was Evi wat minder goed te pas. Wat angstig en emotioneel. Ze viel tijdens het voorlezen even in slaap en werd naar wakker (nachtmerrie). Ook was ze vanavond weer wat misselijk.

Hopen op een rustige, goede nacht voor Evi en morgen weer een fijne dag!

Dag 27: deel 1

Evi heeft vannacht wel wat geslapen. Twee keer gespuugd en verder was ze ook wat onrustig omdat ze niet mocht drinken; ze moest nuchter blijven.

Om 10.15 uur wordt Evi weer in slaap gebracht. Ze gaan de wond weer bekijken en verzorgen. Ook mag de thoraxdrain er uit. Ze verwachten ongeveer 30 a 45 minuten bezig te zijn. Spannend…

Vanmiddag willen ze Evi overplaatsen naar de kinderafdeling, als er een plekje is voor haar.

Evi is -nog- niet zo goed te pas… Hopelijk knapt ze straks op.

Dag 26: deel 2

Overdag was Evi weer flink misselijk. Zo ellendig. Vanavond ging het gelukkig goed. Zelfs een paar hapjes van de heerlijke spaghetti van oma Trees kunnen eten.

Vanmiddag mocht Evi dan eindelijk naar de Kinderafdeling. Even wennen: een veel kleinere kamer, verpleegkundigen die we niet kennen, de weg die we niet meer weten en andere artsen. Maar ook veel meer bergruimte (hard nodig met al die cadeaus ), een eigen iPad mét Netflix en internet erop (hoort bij de kamer), een speelkamer en wie weet wat voor leuks nog meer. Het gaat hier vast ook goedkomen. Evi mist een aantal verpleegkundigen wel, zegt ze! En wij stiekem ook, maar hier waren ze vandaag ook erg lief. Foto komt morgen (eerst nog even alle foto’s ophangen).

Evi kreeg vandaag een enorme verrassing; een filmpje van Edwin Jonker, persoonlijk ingesproken voor haar. Geregeld door mijn lieve duo-collega Heidi. Evi’s reactie was goud waard: ze kon het niet geloven en werd emotioneel. Haar idool, die een heel lief berichtje voor haar had ingesproken: fantastisch! Dank je wel Edwin en Heidi . Op de foto bij dit berichtje zie je Edwin en Evi samen in de regen en storm, na de voorstelling van Annie de musical. Hij zat in de auto, maar stapte speciaal uit, ondanks het vieze weer. Dit was twee jaar geleden. Evi is fan sinds ze Edwin in The Passion zag. Daarna gingen we naar Annie. Dat was zo leuk! Hopelijk kunnen we snel weer zoiets leuks doen.

Evi vindt het moeilijk dat ik niet altijd bij haar ben. Ze mist me dan zo. Ik heb een piepklein schattig muisje bij me gedragen de hele avond (onder mijn hemdje, tegen mijn hart) en aan haar gegeven. ‘Je muisje is nu opgeladen: vol met liefde’. Dat vond ze wel wat. Ze heeft hem afgelopen nacht de hele tijd vast gehouden en af en toe kusjes gegeven. Dat dit ook nog fijn is als je ‘al’ 11 bent, bewijst Evi. Evi heeft een paar van die lieve muisjes mogen krijgen…. Zo lief!