2 jaar geleden
Buikgriep of zo?! Deel 15
Als je wereld stil komt te staan...
Dag 30: deel 1
Evi heeft een rustige nacht gehad en goed geslapen. Zo fijn!
Vanochtend gewassen, bakje watermeloen leeg gegeten en nu een paar druiven. Ze wordt straks weer gewogen. Ze is echt heel mager geworden, dus ze willen dat ze aankomt. Hopelijk is Evi niet meer afgevallen.
Gisterenavond heeft Chris lekker even bij Evi op bed gelegen. Samen speelden ze een potje Fortnite op de PlayStation.
Dag 30: deel 2
Een van de chirurgen die Evi geopereerd heeft kwam langs, omdat Evi wat wilde vragen. De enige vraag die Evi hem stelde was: ‘Wanneer mag ik naar huis?’ Ze is vandaag erg emotioneel en verdrietig, want ze mist ‘thuis’ zo erg. Hetgeen haar nu nog in het ziekenhuis houdt is met name de medicatie en wellicht nog wat mobiliteit. Ze krijgt diverse soorten antibiotica voor de abcessen in haar buik. Vanochtend echo gehad en ze zijn nog niet weg, maar gelukkig ook niet zorgwekkend.
Ze beweegt steeds beter, alleen haar voeten willen nog niet zo en het kost haar ontzettend veel energie. Staan lukt haar even (vandaag zelfs even los gestaan, maar het is net als een kind dat leert lopen; heel wiebelig). Dat vindt ze zelf heel erg. Ze wil veel meer dan dat ze nog kan en ze zal moeten accepteren dat het echt met kleine stapjes vooruit gaat.
Haar chirurg vertelde ook nog dat het echt ongelooflijk is hoe zij is opgeknapt sinds vier weken geleden. Dat ze het echt bijzonder goed doet en toen Evi verdrietig zei dat ze nog harder haar best gaat doen om geen koorts meer te hebben en niet meer misselijk te zijn, zei hij ook dat zij het echt juist heel erg goed doet. Maar dat zij hier niets aan kan doen. Haar buik moet dit oplossen. Dan zit de chirurg op zijn knieën bij haar bed en houdt haar hand vast. Ze mocht hem ook slaan uit boosheid, maar dat wilde ze (gelukkig) niet. 😉 Zo’n lieve man!!
Evi heeft met haar juf gebeld en dat vond ze erg leuk! Ze mist school heel erg en haar juf zou eigenlijk komen, maar we mogen nu geen bezoek ontvangen. Hopelijk volgende week!
Vanochtend heeft ze samen met de fysio dus even gestaan en vanmiddag in de rolstoel gezeten. Ze kon uit het raam kijken en zwaaien naar opa en oma en hun hondje Morris. Ook ging ze met de fysio overslaan met de ballon.
Dag 31: deel 1
Evi heeft goed geslapen vannacht. Ze is ‘s avonds vroeg moe. Sliep om 20.30 uur en was wakker om 06.45 uur (en tussendoor kort om verschoond te worden). Ze is vanochtend vrolijk. Ze sprak over hoe het zal zijn als ze weer thuis is, zonder daarbij emotioneel te zijn. Evi vond het gesprek met haar chirurg gisteren fijn. Het lucht op dat ze niet topfit hoeft te zijn om naar huis te kunnen.
Evi geniet van alle kaartjes en soms zelfs cadeautjes bij de post. Inmiddels hebben we een derde doosje moeten regelen voor de kaarten. Benieuwd hoeveel kaarten we in totaal gekregen hebben. Dat zijn er zo ontzettend veel en ook uit het buitenland! Soms ook heel onverwacht en zelfs van mensen die we niet kennen. Dank jullie wel!! Evi’s ogen lichten op als de post wordt gebracht en het is ook voor ons een hoogtepunten van de dag.
Oh ja, Milan is inderdaad positief getest. Hopelijk snel klachtenvrij en heeft hij ons niet aangestoken…
Dag 31: deel 2
Vanmiddag een hele rustige middag gehad. Evi heeft 2,5 uur geslapen (voor het eerst overdag). Ze had het nodig, zei ze. Niet gek, na al dat slaapgebrek van de afgelopen tijd.
Evi heeft heel veel last van flinke buikkrampen. Ze vindt het eng om te poepen; is bang dat het weer pijn doet. Dit speelt al van kleins af aan (ze heeft hier echt een trauma van) en is natuurlijk niet minder geworden door wat er gebeurd is. Wij zijn iedere keer blij en opgelucht als er ontlasting komt. Het is fijn dat Evi hier ook begeleiding voor gaat krijgen, want in haar koppie speelt zoveel. Het vertrouwen in haar lijf moet natuurlijk weer terugkomen.
Milan is een beetje verkouden, maar dat wordt gelukkig alweer minder. Hopelijk blijft het hierbij en blijft het ons bespaard.
Dag 31: deel 3
Evi heeft vandaag van de ene kant van haar bed naar de andere kant gelopen, terwijl Chris haar ondersteunde (aan mij hebben ze weinig, met mijn frozen shoulder). Dat waren veel stappen! Wij waren zo trots!! Daarna even in een gewone stoel gezeten. Evi vond het zwaar om haar hoofd goed rechtop te houden.
Evi was vandaag erg moe en had veel last van buikkrampen.
Nee begrijpelijk Bart heeft het na een jaar gedaan maar van ons hoefde het ook niet,vond het niks weer onder het mes maar goed en echt mooi is het nog steeds niet maar het hoort bij hem en hij heeft het ook geaccepteerd! Wens jullie alle goeds met Evi en het komt goed😊
CindyTrb
Evi wil geen reconstructie van haar buik (ze heeft al genoeg meegemaakt en ze heeft er letterlijk haar buik vol van). Misschien komt dat later nog… Of niet; voor ons hoeft het zeker niet. Fijn dat het met jullie zoon nu goed gaat!
Ja ook een stuk en hij zou toen naar huis komen maar het buikvlies ging open want zijn buik was ook open en toen hebben ze zijn buik dicht gemaakt maar heeft een jaar daarna een cosmetische operatie nog gehad want echt mooi was het niet maar ze konden toen ook niet anders dan snel de buik open maken! En zijn buikspieren heeft ook even geduurd maar wel weer goed gekomen en inderdaad die bobbels had hij ook
CindyTrb
Oeh bah echt niet fijn nee. Hebben ze bij jouw zoon ook een stuk darm moeten verwijderen? Het gaatje dichtmaken lukte dus niet erg? Evi heeft ook een flink litteken, maar dat vindt ze vooralsnog niet erg. Dat komt wellicht nog, haar buikspieren zouden eigenlijk nog aan elkaar gemaakt moeten worden, daardoor heeft ze nu twee flinke bobbels op haar buik.