Buikgriep of zo?! Deel 17

Dag 35: deel 1

Vijf weken hier vandaag…

Gisteravond bleek Evi opeens weer koorts te hebben. De verpleegkundige en ik schrokken er allebei van. Hoe kan dat nou? Gelukkig bleek het vals alarm: het lag aan de thermometer. Die was verdwenen van haar kamer en ze had een nieuwe gepakt. Opeens dacht ze: ‘Er is een thermometer die niet helemaal klopt’. Ging ze haar eigen temperatuur meten en die klopte ook niet. Nieuwe thermometer zei gelukkig 37,1!! Zooo opgelucht!

We hebben een goede nacht achter de rug. Evi sliep van 19.00-07.45 uur, met een paar keer kort wakker tussendoor.

Vandaag hoopt Evi te horen of de katjes mogen komen. Ik hoop het maar, anders is het wel een grote teleurstelling nu.

Foto: voordat Chris en Evi samen gaan wandelen, eerst even knuffelen. ❤️

Dag 35: deel 2

Wederom een goede dag en Evi’s wens ging in vervulling! Tommy en Kiki mochten komen. Wat keek ze hier naar uit. Helaas werd ze na een poosje erg misselijk en moest ze overgeven, maar de katten bleven gewoon lekker bij haar liggen. Ik denk dat dit kwam door de emoties.

Evi heeft een klein uurtje mogen knuffelen en alsof ze het aanvoelden, kwamen ze heel rustig bij Evi liggen. Ze zijn niet van haar zijde geweken. Zo lief!

Helaas weer wat afgevallen… Morgen weer wegen; kans dat ze de voeding via infuus verhogen. Evi heeft brandstof nodig. Gelukkig betekent dit niet dat haar darmen niet goed werken, of het nooit goed gaan doen, maar lukt het op dit moment nog niet. Als Evi meer aansterkt, heb je kans dat ze het wel aan kunnen. Daar gaan we voor.

Dag 36: deel 2

Evi is goed wakker geworden na de sedatie. Wel was ze verdrietig om haar nieuwe infuuslijn; die hebben ze in haar linkerarm geplaatst en eerder zat deze rechts, samen met de picc-lijn. Evi vindt het vervelend dat beide armen nu weer belast zijn. Ligt niet zo fijn.

Evi heeft vanochtend drie kwartier in de rolstoel gezeten. Ze ging naar de gymzaal in het ziekenhuis en heeft gelopen in de loopbrug! Ik kon meekijken via videobellen (ik had even bijgeslapen in het RM-huis). Ze hield zich eerst vast, maar daarna zette ze stappen zonder zich vast te houden. Zó knap! ❤️

Dr. B (haar hoofdchirurg) was heel tevreden over Evi en heel blij dat ze vanochtend (ná de sedatie) energie had om te lopen. Dinsdag hebben we MDO en dan kijken we met alle disciplines samen voorzichtig vooruit. Wat is er allemaal nodig om uit het ziekenhuis te komen en hoe gaan we het dan thuis doen? Is er eerst een tussenoplossing nodig (revalidatiecentrum), of gaan we rechtstreeks naar huis. Ze verwacht het laatste. Dat hoop ik ook!

Haar voeding via infuus wordt opgehoogd, zodat ze snel wat meer energie zal hebben en ze nog meer stapjes kan gaan zetten.

Wij zijn zó tevreden en blij met alle hulp, begeleiding en zorg die wij krijgen in het Radboudumc/Amalia Kinderziekenhuis. Geen woorden voor; ik denk dat deze mensen geen idee hebben hoe belangrijk zij zijn geworden voor ons. En hoe fijn het voor Evi is dat de verpleegkundigen en artsen zó lief en begripvol zijn voor haar. #dankbaar

Dag 37: deel 1

Evi heeft goed geslapen vannacht. Fijn die nachten. Vergeleken met de IC slaapt ze nu zoveel beter (stuk rustiger ook zonder al die toeters en bellen). Hopelijk houden we dit zo!

Vanochtend is Evi lekker uitgebreid gewassen, inclusief haar haar en daarna mocht ze, met begeleiding van de fysio, naar de weegschaal lopen. Dit gaat gelukkig steeds beter en zonder angst. Zo fijn!! Evi wordt regelmatig gewogen, omdat ze tot nu toe afgevallen is. Dat Evi ondervoed is, wisten we al en de artsen maakten zich hier zorgen over. Ze zijn eergisteren gestart met voeding via tpv (infuus) in combinatie met sondevoeding. En vandaag… woog ze 29,8 (woensdag 27,7 en toen ze binnen kwam woog ze rond de 35 kilo). Nu heeft ze veel extra vocht toegediend gekregen, dus het grootste gedeelte zal vocht zijn, maar toch!! Hopelijk nu de lijn omhoog voortzetten.

Dag 37: deel 2

Wederom een fijne dag! Evi kreeg vanmiddag bezoek van haar juf Heidy. Daar keek ze erg naar uit en het was ook erg gezellig. Evi heeft toen ook een poos in de rolstoel gezeten. Daarna kwamen opa Hennie en oma Trees nog op bezoek.

Evi heeft met de post een fantastisch T-shirt gekregen, maar… we weten niet van wie. Er zat geen kaartje bij. Wie oh wie heeft dit voor haar geregeld? Of was het een vervroegd Valentijnscadeau? 😉❤️ We zijn er inmiddels achter. Echt een leuke verrassing was dat!

Dag 38: deel 1

Een hele rustige dag… Het lijkt hier wel uitgestorven. Evi kreeg visite van haar vriendin Mila. Dat was fijn!

Vandaag heeft Evi geregeld last van fikse darmkrampen. Deze zijn erg pijnlijk.

Zometeen komen Henk en Sandra ons even aflossen. Sandra gaat Evi’s nagels verzorgen; eindelijk heeft Evi nagels! Daar is ze erg trots op, dus dat verdient een lakje enzo…

Dag 38: deel 2 's avonds laat

Geen leuk moment van de dag… alleen naar het RM-huis lopen in een vrijwel leeg ziekenhuis. ‘s Ochtends vroeg is het dan ook altijd zo leeg en op de een of andere manier voelt het dan altijd wat ‘zwaar’…

De buikkrampen hielden vandaag lang aan. Eerder had Evi heel vaak ontlasting op een dag en nu is dat minder aan het worden. Wel vervelend dat ze zo lang last heeft van die krampen. Ik ben blij als die verdwijnen. Evi raakt er wat van in paniek en vraagt zich ook af of ze ooit nog over gaan. De vraag staat genoteerd voor de chirurg (op verzoek van Evi).

Evi’s nagels zien er prachtig uit. Ze is er blij mee.

Op naar weer een nieuwe dag zónder krampen, hoop ik.