Daar gaan we weer, lekker prikken!!!

Daar gaan we weer, met toch wat lood in mijn schoenen op naar het CB, je weet dat het moet en dat het beter is dan wanneer ze ziek worden..maar toch.

Eerst hebben we de gewone vleeskeuring, op de weegschaal in d'r blote kont en daarna even meten, lief zegt de dame dat het de laatste keer is dat ze moet liggen, ja mevrouw, ik weet dat mijn meissie groot word en daar hoeft u mij niet aan te herinneren (snik snirff en snotter), maar ze bedoelt het goed natuurlijk.

Daarna mag het rompertje aan, zet ik mijn meissie in de speelhoek en hoop dat we snel aan de beurt zijn voordat ze het wachten zat is en ze stierlijk vervelend word. In de tussentijd kijk ik een beetje rond hoe andere moeders met hun kroost bezig zijn, dan komt altijd die bijna niet te stoppen drang om te vertellen dat ze sommige dingen ook anders kunnen proberen..maar nee, ik bijt braaf mijn tong eraf, net als de meeste moeders en ga braaf zitten wachten.

Dan worden we geroepen, mijn meissie haal ik van de loopfiets af die ze al bijna bij de lift had gezet en we gaan naar binnen, hoe gaat het en alle andere standaard vragen werk ik in recordtempo af met goed, ja en natuurlijk niet, dat hebben we gehad. Dan gaan we het nog even over de groeicurve hebben, nou wat interessant en leuk, fijn hoor ja ja en weer door, dan komen die vreselijke injectienaalden (lees breinaalden), hier komt papa in beeld. Daar mag ze op schoot en dart ze dan maar in die kleine armpjes, mama houdt zelf al niet van naalden en als mijn meissie daar dan zo zit te huilen wordt het niet veel beter, hup breinaald 1 erin, huilen en dan breinaald 2 erin. Dat hebben we weer gehad gelukkig en het huilen stopt ook vrijwel meteen.

Normaal zou ik iemand omleggen die mijn meissie pijn doet, maar voor deze keer vergeef ik het haar, ja ik ben nogal zuinig en beschermend met mijn meissie hahaha, gelukkig hoeft ze nu pas weer als ze bijna 4 is, dat duurt nog wel even (ik weet het, dat valt vies tegen)