Nieuw schooljaar, nieuw 'ziekenhuisjaar'

Zo, de herfstvakantie is begonnen. De eerste weken van het nieuwe schooljaar zitten erop. Spannende weken voor Megan: een nieuwe klas (Speciaal Onderwijs gaat op niveau) dus nieuwe kinderen en nieuwe juffen. Na een weekje was ze gelukkig al gewend. "Ik heb een new best friend, mama." We hebben vorige week een kennismaking met de juffen gehad. Ze zijn dolblij met Megan. Ze leert graag en is erg sociaal. Wisten we natuurlijk al, maar het stelt toch gerust.

Een nieuw schooljaar betekent ook een nieuw 'ziekenhuisjaar'. Zodra de eerste dagen van school voorbij zijn, druppelen de afspraken langzaamaan binnen. Kinderarts, Audiologisch Centrum, Revalidatiearts, Neuroloog. Voor het eerst kan ik zelf niet bij de afspraak van de Kinderarts zijn. Manlief neemt het over en heeft goed nieuws: ze is 1.20 meter lang (supergemiddeld) en weegt precies 20 kilo. Mijlpaaltje! Ik neem Megan mee naar het AMC voor een hoortest. Ze scoort zoals altijd maar ze willen toch iets nieuws proberen: hoortoestellen in haar oren in plaats van de BAHA band om haar hoofd. Die toestellen heeft ze eerder gehad. Maar omdat ze zo vaak oorontstekingen had waar het bloed letterlijk uit haar oren stroomde, zijn we daar destijds mee gestopt. Ze denken dat ze daar nu overheen gegroeid is, dus: tijd voor nieuwe hoortoestellen. Die geven minder ruis dan het toestel wat ze nu heeft. En gezien ze nu in groep 3 zit, begint te leren en te lezen, is minder ruis veel beter voor haar ontwikkeling.

Normaal probeer ik de vakanties zorgafspraakvrij te houden, het lukt niet altijd. Deze keer valt het mee: Megan moet even met haar voeten in het gips. De revaliddatiearts en ik waren het eens: ze heeft nieuwe orthopedische schoenen nodig.

Na de herfstvakantie hebben we dan de afspraak met de Neuroloog. Spannend: de laatste MRI was niet heel positief. De meningoceles in haar rug zijn gegroeid. Haar linkernier wordt wat verdrukt en neemt een andere vorm aan. Klachten ervan heeft ze gelukkig niet maar echt goed is het ook niet. Even afwachten dus...

Tot die tijd proberen we een nieuwe rolstoel te regelen. De roze rakker is echt te klein voor Megan. Hij was al wel aangepast en de verantwoordelijke organisatie vond hem goed genoeg. Daar was ik en gelukkig ook de ergotherapeut het niet mee eens. Ze heeft geen mooie zithouding meer terwijl dat juist voor haar rug zo belangrijk is. Er moet dus echt een andere komen. Andere zorgouders weten het als geen ander: hier gaat een hoop tijd (maanden) en geregel inzitten.

Maar: laten we eerst even genieten van de herfstvakantie. Megan heeft momenteel een longontsteking maar ze krijgt al antibiotica dus we hopen dat het snel over is. Dan is het tijd voor bakken, spelen, lezen, knutselen, knuffelen, regendansjes en kastanjezoektochten. Even een weekje (bijna) niets...