9 jaar geleden
Ons kleine/grote wonder!
Kathleen is geboren met een algehele ontwikkelingsachterstand waar ( nog) geen oorzaak voor is gevonden
Mensen die mijn andere blogs hebben gelezen weten dat ons dochtertje Kathleen een algehele ontwikkelingsachterstand heeft, met een mogelijke storenis in het autistisch spectrum, of in gewoon Nederlands ze denken dat ze ook autistisch kan zijn in iedere vorm.
Ze gaat 4 dagen in de week naar het Orthopedisch Dagcentrum 'het koraal' hier in Eindhoven en dat vind ze geweldig, en wij als ouders natuurlijk met haar.
De juffen zijn vriendelijk en de groepjes klein, ze zit nu in een groepje van 8, daarvan zijn er 6 meiden en 2 jongens.
Bijna dagelijks krijgen we foto s of een berichtje over hoe de kindjes het doen, en pas hebben ze Kathleens geestelijke vooruitgang getest.
In 2012 was ze geestelijk 1 jaar en 3 maanden terwijl ze toen bijna 3 was, en nu zit ze op een geestelijke leeftijd van 2 jaar en 9 maanden, en wordt ze bijna 6, en wij zijn reuze trots op deze vooruitgang!
Misschien vraag je je wel af van "hoe kunnen hun daar nu zo trots op zijn?" en dat is een eerlijke vraag die gerust gesteld mag worden, maar als mensen wisten wat wij nu weten zou je het direct snappen...
Kathleen is 3 jaar na de vroeggeboorte van ons zoontje Rishard geboren, stiekem stil gewenst, maar toch nog als een verrassing. ( mijn man en ik schelen 25 jaar)
Mijn moeder zei toen Kathleen 4 maanden al dat ze iets zag, werd nog tegengesproken door het CB, maar ze had uiteindelijk dus wel gelijk, en wij moesten ons voorbereiden op de dingen die ze niet zou kunnen.
Maar nu, bijna 5 jaar verder, kan ik zeggen, we bereiden ons voor op alles wat ze WEL kan!
Ja, ze was laat met lopen, om precies te zijn bijna 2 en een half jaar, en ze loopt nog steeds als een klein waggelend eendje, en als ze rent lijkt ze op zo n grappig tekenfilm figuurtje, maar waar we moesten denken aan een speciale kinderwagen, hebben we nu een gewone wandelwagen, want ze is snel moe.
Praten, nou eerder misschien gebaren, maar nee, ons meisje zegt nu al bijna hele zinnen, en als ze kan noemt ze je naam.
Waar ze vroeger geen geduld had met spelen is haar wereldje nu 1 en al Thomas de trein, mijn huis is een treinstation.
Waar ze vroeger stil in een hoekje ging zitten, komt ze nu naar je toe en klimt ze op je schoot.
Ze zal altijd veel intensieve zorg nodig hebben...oja? Nee hoor, ze pakt zelf wat ze wil uit de koelkast en smeert haar eigen boterham.
Ze kan uit haar eigen de afwas doen, onze honden verzorgen en de was naar de machine brengen...
En als klap op de vuurpijl...ze zal nooit naar school gaan...fout...ze mag wel, nog niet het komende schooljaar, maar ze mag wel.
Een school voor zeer moeilijk lerende kinderen, maar het IS een school, en daar zijn we trots op.
Nee, ze hoeft geen advocaat te worden, mag wel, maar als ze liever de hele dag met dieren wil werken ook goed, als zij maar gelukkig is.
Wij hebben geen verwachtingen, we kijken samen met haar naar haar mogelijkheden.
Leven op een roze wolk doen we al heel lang niet meer, we leven op een grijze wolk met een gouden rand, de ene dag maken we 3 sprongen vooruit, de andere 1 sprong terug, en daarom een grijze wolk met een gouden rand, het is niet simpel, maar wel iedere keer een moment om trots op te zijn.
En daarom is ze ons kleine/grote wonder, want iedere dag is een verrassing, een dag met alleen een lintje of op de goede dagen een dag met een grote strik, maar iedere dag mogen wij als ouders een stukje van Kathleen uitpakken, en vinden we weer iets nieuws over of van haar, en dat is dus de rede waarom wij, ondanks alles,
REUZE TROTS ZIJN OP HAAR!!!
Annemiek2
Andreas is inderdaad een heerlijk ondernemend en iet wat verlegen knulletje die graag de wereld wil ontdekken. Wel graag met mama of papa in de buurt. Het lijkt me griezelig als zo'n kwetsbaar meisjes al Kathleen zomaar met iedereen wil meelopen. Elk kind ontdekt de wereld op zijn of haar eigen tempo. Zelf was ik ook niet de snelste maar dat is redelijk goed gekomen. Ik denk dat in jullie situatie het belangrijker is dat ze zoals je zelf zegt dingen ontdekt en dat jullie terecht trots mogen zijn op wat ze nu al kan. Zeker zoals je de verwachtingen beschrijft waar jullie rekening mee moesten houden. Heel veel geluk met het ontdekken van wat Kathleen al kan en nog gaat ontdekken :).
spm_klerks
Dank je voor je lieve woorden! Ik kan me voorstellen dat het soms vervelend is als je zoontje achter je wegduikt als je met iemand staat te praten, maar soms zou ik willen dat Kathleen dat ook deed. Nee zij loopt met iedereen zo mee, steek je hand uit en zij volgt, dus ik heb op straat nooit veel aanspraak. Volgens mij is jouw zoontje gewoon een leuke deugniet die de wereld aan het ontdekken is, en ook al kan Kathleen best veel, ze ontdekt nu ook pas dingen die andere kinderen al lang weten, dus waar een ander rustig een kop koffie in de speeltuin drinkt moet ik steeds kijken wat ze doet... Maar ik denk dat we beide als moeder zijnde trots kunnen zijn op onze kinderen. Veel geluk met jouw ondekkertje..
Annemiek2
Wat een ontwikkelingen zeg, ik vergelijk haar maar voor het gemak op dit moment met mijn zoontje als ik kijk naar haar "leeftijd". Zelf de koelkast openen en de spullen pakken om een boterham smeren is dan best wel knap. Wat goed ook dat ze nu naar andere toe gaat. Als ik het zo lees zal ze zich op den (lange) duur zeker wel redden. Ik geloof best wel met je mee dat ze altijd wel een vorm van zorg of begeleiding nodig zal hebben maar er is een heel groot verschil met het senario van niet kunnen praten tot nu redelijk goed dingen kunnen verwoorden. Dat ze kleine taakjes in huis kan doen is ook best wel knap. Ik hoop dat mijn zoon op de leeftijd van ruim 2 1/2 jaar ook zelf zijn brood kan smeren of de vaatwasser redelijk kan vullen. Het zou ook heel prettig zijn dat niet alles meer van tafel geveegd zal worden en dat hij niet zo ver achter mij wegduikt als ik met iemand sta te praten. Voor jullie, gefeliciteerd met al jullie mijlpalen en ik hoop dat er nog heel veel gouden randen en strikken zullen komen.