2 uur geleden
Suikerfeest, maar dan anders...
Hoe het suikermonster kinderen en ouders in de greep heeft
Groepsdruk. Al ben ik akelig gedisciplineerd en ben ik een aardige gezondheidsfreak, ik ben gezwicht. Andere ouders én de wil om mijn kind geen buitenbeentje te laten zijn en… Oké, ook gebrek aan creativiteit, maken dat ik er potje van maak. En waar heb ik het dan over? Snoeptraktaties.
Daar waar ik vroeger al flipte als mijn kind in plaats van een soepstengel, lange vingers naar binnen werkte en er met de Pratley methode lekker in groentes werd gehapt, is het nu suiker all-over the place. Want verjaardag? Snoep! Kinderfeestje? Taart, snoep en patat! Op bezoek bij vrienden? Daar hoort wat gezelligs bij! En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Begrijp me niet verkeerd, ik houd ook wel van lekker eten, maar zo langzamerhand bestaat het leven uit een aaneenschakeling van feestjes en valt er altijd íets te vieren. En als we vieren…. Juist! Eten! In Coronatijd werd het trakteren op chips en verpakte snoep op school geaccepteerd, en na afloop werd stilzwijgend besloten dat we er best mee door konden gaan. Innerlijk gniffelend 'ben ik echt zo'n moeder geworden?!', waagde ik toch maar eens een berichtje aan onze ‘gezonde school’. Dat leverde weinig op.
Daarop besloot ik dat als het dan toch geoorloofd is, ik dan maar gewoon meega met de norm zoals die er blijkbaar is. Wel met mate uiteraard. Geen indianenmandarijnen of komkommerkrododillen hier meer! En eerlijk? Best makkelijk. En het kind is blij met zijn traktatie. Dus zwichtte ik. En zo help ik die snoeptraktatiesneeuwbal lekker nog een eindje groter worden.
Nu zal echt niet ieder kind dat snoept overgewicht, hyperactiviteit, concentratieproblemen of depressiviteit ontwikkelen (Ja, echt! Dit zijn allemaal bewezen verbanden!). Maar we zitten allemaal wel in de fuik waarin dit allemaal genormaliseerd is en waar zelfs deze gezondheidsfreak geen weerstand tegen kan/wil bieden. En alles met mate is natuurlijk helemaal niet zo erg, maar waarom vind ik het dan zo’n probleem? Omdat ik mijn kinderen wil leren dat het leven één groot cadeau is, veel dagen een feest kan zijn en dat je zelf soms slingers moet ophangen. Maar dat het wel een stuk lastiger feestvieren is als je je, door al dat ‘gevier’, dik, moe, depressief of juist hyperactief voelt. Maar goed, nu eerst... op naar een verjaardag! ;-)
