Twee kinderen met een taalachterstand

Naar aanleiding van mijn vorige blog kreeg ik via mijn DM een aantal vragen waarom Yenthe vijf dagdelen naar de peuterspeelzaal gaat. Ze is 3 jaar en meestal is drie a vier dagen op die leeftijd ook echt de max. Ik ben inderdaad niet helemaal duidelijk geweest. Ze gaat twee ochtenden naar een normale peuterspeelzaal. De overige ochtenden gaat ze naar een behandelgroep voor haar taalachterstand. Dit is vergelijkbaar met een peuterspeelzaal, alleen worden er gebaren op de groep gebruikt, draait eigenlijk alles om taal en staat er ook een logopedist op de groep. Yenthe gaat er met heel veel plezier naartoe. Wij waren al bekend met deze behandelgroep, onze zoon Fedde heeft er namelijk ook gezeten. Het heeft hem heel erg goed geholpen en inmiddels zit hij in groep 2 van de basisschool. Hij volgt nog steeds logopedie, maar is duidelijk verstaanbaar en kan goed meekomen op school.

In de tijd dat Fedde op de behandelgroep zat, ben ik wel erg onzeker over mijzelf geweest. Als gediplomeerd pedagogisch medewerker weet ik echt wel hoe het moet, de taal stimuleren. Hier in huis lezen wij veel boekjes, speel ik veel met de kinderen mee, doen we spelletjes, benoem ik alles en kletsen wij wat af. Er is genoeg aanbod van taal hier in huis. Ik heb lang getwijfeld of het misschien toch aan mij lag, of ik toch niet goed genoeg mijn best heb gedaan enzovoort.

Inmiddels heb ik dit schuldgevoel los kunnen laten. Ze zijn beide kerngezond en het zijn twee hele leuke lieve kinderen. Een taalachterstand is wel op te lossen. Ieder kind leert toch op zijn eigen manier en tempo. Die van mij hebben gewoon iets meer hulp nodig op het gebied van taal.

Heb jij je wel eens schuldig gevoeld tijdens het moederschap?