Vakantie dankzij een gulle gift

Terugkijkend op een mooie zomervakantie leg ik een LP van Real Life op de platenspeler. Zodra de naald de groef raakt, weerklinkt al snel het nummer ‘Send Me An Angel’. De synthesizers, elektronische drums en arpeggio’s geven mijn woonkamer de sfeer van een haast etherische wereld. Waar nostalgie en de magie van het moment samenvloeien in een harmonie van klanken. 

In mijn verbeelding zie ik het prachtige landgoed van het Zuid-Limburgse Heuvelland. Hier mochten wij als gezin onze vakantie doorbrengen in Landal Hoog Vaals. Dankzij een gulle gift hebben de kinderen zich hier uitstekend vermaakt. Niet alleen het zwembad was een plek van vermaak, ook de Vossenhol; een overdekt speelparadijs waar de kinderen niet weg te krijgen waren. Vanuit Limburg hebben wij gezamenlijk ook nog even de oversteek gemaakt naar Aachen, per bus ben je daar vrij snel. Het voelde als een luxe om samen te mogen genieten van het park en de voorzieningen. Deze vakantie was voor ons echt een waardevol cadeau, vol momenten die wij nog lang zullen koesteren.

Terwijl het einde van mijn album in zicht komt, berg ik de plaat op in de hoes. Ik bereid een heerlijke Café con leche en trek een nieuw album uit de platenkast. Ditmaal van Vic Vergat, het zalige Hard Rock album ‘Down To The Bone’. De krachtige riffs en solo’s maken het geheel tot een album dat typerend is voor zijn tijdperk. Terwijl ik plaats neem op mijn comfortabele bank mengt de volle smaak van mijn koffie zich met de intensiteit van de muziek. - Dit zijn de momenten waarop ik het meest besef hoe rijk ik werkelijk ben. Ik mag dan wel afgekeurd zijn door ziekte, maar dat ik nog steeds mag genieten van muziek, mijn vier fantastische kinderen en uiteraard mijn vrouw is een zegen te noemen. Tegelijkertijd realiseer ik mij dat de zomervakantie bijna ten einde is. Iedereen had best wat langer thuis mogen blijven, dus ik zie er eigenlijk als een berg tegen op. Het lange zwangerschapsverlof van mijn vrouw zit er ook bijna op, onze jongste is inmiddels al vijf maanden. Boaz doet het enorm goed en de kinderen zijn stapelgek met hem. Ik heb trouwens ook nog iets belangrijks geleerd deze zomervakantie; ik kan tegen kritiek van buitenaf op ons gezin. Online waren de meningen niet altijd even positief, maar in werkelijkheid is iedereen altijd heel vriendelijk tegen ons. Mijn vrouw zei daarom ook altijd: “Trek je maar niets aan van al die toetsenbordhelden”.

Ik ben mij dankzij deze 'toetsenbordhelden' nog meer gaan reflecteren op ons gezin en waar wij voor staan. Het is namelijk een prachtig gezin om mij heen, eentje dat voor elkaar opkomt, met elkaar stoeit, lacht en huilt. Een gezin dat ondanks het gegeven dat wij het niet breed hebben, enorm veel liefde weet te delen samen. Elke keer dat ik een slok van mijn Americano of Café con leche tot mij neem, een heerlijke plaat op zet… vallen alle elementen samen. “Dit is waar ik hoor te zijn, mijn plaats in het gezin is hier als thuisvader”.