Kinderen zijn niet van porselein.

Ouders die hun kinderen behandelen alsof ze van porselein zijn.

Afgelopen vrijdag stond er weer een prachtig stuk in de Volkskracht met de titel 'Stop met pamperen, begin met opvoeden.'

Ik merk het ook.

In onze maatschappij lijkt er een stille consensus te bestaan dat jonge kinderen beter af zijn door hen weg te houden van afscheid en verlies. We denken vaak dat het zien van een overleden lichaam of aanwezig zijn bij een uitvaart te traumatisch zou zijn voor hen.

Het tegendeel blijkt waar te zijn.

Kinderen hebben juist baat bij openheid en betrokkenheid tijdens zulke momenten. Het is belangrijk om hen te betrekken bij het afscheid, wel met begeleiding en uitleg. Hoe meer details en hoe eerder je hen voorbereid op wat er gaat gebeuren, hoe beter ze ermee om kunnen gaan.

Door kinderen te beschermen tegen de realiteit van verlies, kunnen we onbewust de ontwikkeling van hun veerkracht en hun vermogen om met moeilijke situaties om te gaan, belemmeren. Het is cruciaal dat we kinderen leren hoe ze met verdriet en verlies om kunnen gaan, en dat begint met transparantie en betrokkenheid.

Het blootstellen aan de moeilijke kanten van het leven helpt hen om veerkracht op te bouwen en vertrouwen in zichzelf te ontwikkelen. Het leert hen dat het oké is om emoties te ervaren en dat ze in staat zijn om deze te hanteren.

Laten we stoppen met het wegpoetsen van de werkelijkheid en in plaats daarvan onze kinderen begeleiden door het hele proces van afscheid nemen. Dit versterkt niet alleen hun emotionele gezondheid, maar bereidt hen ook voor op de uitdagingen die het leven hen zal bieden.

Wat zijn jouw gedachten hierover? Heb jij ervaring met het betrekken van kinderen bij afscheid en verlies?