De naderende keizersnede - Bicornis Uterus deel 4

De definitieve keuze om voor een geplande keizersnede te gaan heeft wat tijd nodig gehad om te verwerken. Goed, we wisten voordat we überhaupt aan een zwangerschap begonnen dat dit er aan zat te komen. En ik ging er in het begin ook van uit dat deze baby waarschijnlijk middels een keizersnede geboren zou worden, maar het valt dan toch rauw op je dak als je dan toch die keuze moet maken. Een vaginale stuitbevalling proberen of meteen voor de zekerheid van een geplande keizersnede? Begrijp me niet verkeerd, ik had het liefst op de normale manier willen bevallen en daar zou ik nog steeds goud voor geven. En ja, ik weet dat ook een normale bevalling niet over rozen gaat, maar dat neemt mijn angst voor de aankomende keizersnede niet weg. Toen ik namelijk nog wat vroeger in mijn zwangerschap was en alles eigenlijk zo goed ging, ondanks mijn afwijkende baarmoeder werd er zelfs over gesproken dat, als alles goed bleef gaan en het kindje niet in stuit zou liggen, ik gewoon bij de verloskundige op de normale manier mocht bevallen. Hier hoopte ik dus vurig op, maar nee, wij krijgen een eigenwijsje die toch liever eerst met de billen geboren wil worden. En in het begin, als je hoort dat je kindje in stuit ligt denk je nog, ach, het kán nog draaien, het kán nog alle kanten op. Maar naarmate je zwangerschap vordert en je steeds dichter naar dé datum gaat, en die baby stug en eigenwijs in stuit blijft liggen wordt het ook steeds definitiever #baalt nu dat ik een pufcursus heb gevolgd. In mijn vorige blog schreef ik over waarom we dan toch voor de geplande keizersnede gaan. En ja, ook die datum komt nu definitief dichtbij. Echt dichtbij. En ik schijt hem... Ik ga door een rollercoaster van emoties. De weken vooraf verschilde die emoties per dag, de ene dag kon ik niet wachten tot de baby er eindelijk is en de andere dag kon het me niet lang genoeg duren, want toch nog even mijn oude vertrouwde leventje leven was ook wel fijn. En dan had ik weer een dag dat ik de zwangerschap inclusief alle bijkomende ongemakken echt beu was. Maar nu DÉ datum zo dichtbij komt ervaar ik al deze gevoelens op een en dezelfde dag. Mijn gevoel zegt dat ik er klaar voor ben, maar in mijn hoofd is het pure chaos. Hellup... we weten eigenlijk helemaal niet hoe we voor een baby moeten zorgen!? Hoe gaat ons leven er straks uitzien? Wil ik dit eigenlijk nog wel? Wat nou als het niet bevalt? Als ik het niks vind? Je kunt je kind niet bepaald even op Marktplaats zeggen als je nieuwe leven met kersverse baby niet bevalt... En ga ik het wel eigenlijk wel goed doen? Kan ik dit? Is mijn partner er klaar voor? Ik weet vanuit mijn hart dat dit goed zit, ik voel dat hij er klaar voor is en ik weet dat ik dat ook ben. Maar kan iemand die chaos in mijn hoofd even uitzetten?En daar zit ook de paniek voor DÉ keizersnede, die er nu toch echt heel snel aan zit te komen. Ik neem ondertussen afscheid van mijn oude leven (ja heel dramatisch dit, ik weet het, maar hormonen en angst...) en maak me ondertussen ontzettend druk voor de keizersnede en het onbekende. Want ik heb al vele keizersnedes voorbij zien komen op TLC in bevallen met... en ik heb zo ongeveer alle artikelen en informatie verslonden die er te verslinden valt, dus theoretisch weet ik waar ik aan toe ben. Ervaringstechnisch dus niet... ik heb nog nooit van mijn leven een infuus gehad, ik zie als een berg op tegen de blaaskatheter en zit ook echt niet te springen om DÉ prik... Laat staan dat ik daar straks moet liggen en alles braaf moet ondergaan. Nou is dat natuurlijk één ding, maar het andere is dat je gedachten gewoon vrolijk verder gaan met datgene waar ik goed in ben, piekeren. Je kunt tijdens zo'n keizersnede wel de boel verdoven, maar tegen die angstige gedachten hebben ze nou niet echt iets dat niet schadelijk is voor de baby. En ook daar zie ik tegenop. Aan de andere kant probeer ik mijzelf wijs te maken dat het misschien ook wel een mooie ervaring zou kunnen zijn, we krijgen wel eindelijk onze felbegeerde baby in onze armen.Snap je nu dat ik s'nachts niet meer slapen kan? Zo veel emoties, zo veel angst en zo veel gevoelens, variërend van geluk tot aan pure schrik. En oké, 100x naar het toilet moeten beïnvloed mijn nachtrust ook aanzienlijk, maar het is vooral het moment dat ik weer in bed lig en mijn gedachten de overhand nemen. En dan begint alles weer overnieuw, ik zie de beelden van de keizersnede voorbij komen en beeld me in dat ik daar nu lig, ik voel de angst voor het onbekende en ik zie heel erg op tegen het herstel na de keizersnede. Ik ben ondertussen ook razend benieuwd naar de baby en probeer me een voorstelling te maken van hoe het gaat zijn. En dit houdt mij s'nachts flink bezig. Niet lang meer, want die baby komt er spoedig aan en dan zullen onze nachten gevuld worden met huiltjes, nachtelijke voedingen en de angst of de baby nog wel ademt. Want ja, ik geloof niet dat iemand die zo kan stressen als ik straks wel rustig kan slapen als de baby er eenmaal is. Herken jij deze gevoelens dan hoor ik dat heel graag van je! Als je onzeker bent zijn geruststellende woorden echt magisch en omdat we DÉ datum niet aan onze omgeving bekend maken kan ik ook niet over mijn onzekerheid en gevoelens praten. Dus hoop ik, dat jij, digitale ervaringsdeskundige met mij mee kan praten en me kan geruststellen, zowel over mijn onzekerheid als de aankomende keizersnede. Wil je meer weten over mijn Bicornis Uterus, dan vertel ik dit uiteraard ook graag aan je.