(On)bezorgde zwangerschap

Het is alweer even geleden dat ik iets geschreven heb. En ondertussen is er wel weer een hoop gebeurd. Want ik ben zwanger van nummer 2. En eigenlijk is vandaag wel meteen een mooie dag. Vandaag ben ik namelijk 25 weken en 6 dagen zwanger.

Het termijn waarop Abel geboren is.

Een dag die mij niet in de koude kleren gaat zitten...

Op het moment dat k wist dat k zwanger was, liep ik onder controle bij het ziekenhuis. Super fijn natuurlijk want je wordt goed in de gaten gehouden. Ik krijg extra echo's, extra uitstrijkjes, extra metingen en vanaf week 16 progestron. Bij week 16 ongeveer is voor het eerst mijn baarmoederhals gemeten. Een keurige 4,3cm.

Helaas werd deze 6 weken later opnieuw gemeten en bleek deze naar 2,9cm te zijn gegaan.

Dit was toch wel heel veel en er gingen toch wel alarmbelletjes af. Ik moest per direct stoppen met werken, stoppen met sporten etc. Er werd met het LUMC overleg gepleegd over het eventueel plaatsen van een cerclage (bandje om de baarmoederhals). De artsen besloten het nog een weekje aan te kijken omdat 2,9 wel veel korter was, maar nog niet te kort.

Daar ging mijn onbezorgde zwangerschap. Want ja zo voelde die eerst wel, want ja k was toch onder controle in het ziekenhuis. En nu zat er misschien een operatie aan te komen.

De eerste week ging voorbij en gelukkig bij de controle die volgde was de baarmoederhals gelijk gebleven. De operatie was van de baan (zwangerschapsweek 22 was de laatste mogelijkheid om dit te doen, omdat er ook wel risico's aan zitten).

Maar als hij volgende week wel korter zou worden, konden ze nog maar 1 ding doen en dat was 100% bedrust in het ziekenhuis en met 24 weken worden overgeplaatst naar het LUMC.

Met een dreumes in huis en het hele corona gebeuren maakte ik mij hier wel druk om. Want wat nu als ik inderdaad 100% bedrust moest nemen in het ziekenhuis met een bezoekregeling van 1x per dag 1 persoon tussen 18:00-20:00. Zou ik mijn zoontje dan nog wel zien? Hoelang zou het duren? Welk effect zou dit op mijn band met mijn zoontje hebben? Of zouden de regels misschien iets soepeler zijn op die afdeling?

Maar nu weer een paar weken verder lijkt het gelukkig effect te hebben wat ik doe. (of eigenlijk wat ik dus niet meer doe) Want het is allemaal stabiel en de baby doet het nog goed allemaal.

Gek genoeg besef ik mij de laatste dagen pas hoe onbezorgd mijn eerste zwangerschap was, ondanks de extreem vroeggeboorte. ik was fit, weinig kwaaltjes, geen zorgen. Ik begon pas net een buikje te krijgen en toen was hij er al.

Als ik dat vergelijk met deze zwangerschap is dat echt totaal anders. Mijn buik is nu echt bijna 2x zo groot als toen Abel geboren werd. Ik word gek van de bandenpijn en begin ook last te krijgen van mijn bekken. Mijn conditie is minimaal omdat ik rust moet houden. En de zorgen zijn zoveel groter dan bij de 1e zwangerschap.

Maar he! Ik klaag niet.. k ben vandaag al voorbij de spannendste dag van deze zwangerschap en de kleine houdt zich voor alsnog goed. Ik geniet van allerlei dingen die ik niet had bij mijn eerste zwangerschap, zoals het zien bewegen van de baby in mijn buik. En nu heb ik eindelijk een echte zwangerschapsbuik met beginnende tijgerprint.

Ik heb nog een paar dingen die ik hoop te ervaren gedurende deze zwangerschap:

- Dat mensen die ik niet ken vragen hoever ik ben.

- Dat ik het voel dat de baby de hik heeft.

- Nesteldrang!

- een bevalling waarbij ik mijn baby meteen op de borst krijg.

Vanaf nu is het in ieder geval elke week weer een weekje extra.

Voor ik het vergeet... It's a boy!