Onzekerheid en wachten... heel veel wachten

Eind februari hebben wij onze online intake gehad bij het MMC in Veldhoven. De ingevulde vragenlijsten werden doorgenomen, net zoals de stappen die zouden volgen.

Wat me vooral is bijgebleven is dat er vrij snel in het gesprek gezegd werd dat we beide af moeten vallen en dat alleen op basis van wat getalletjes. Wie ons kent weet dat wij beide aanleg hebben om steviger te zijn maar we zien er beide niet echt veel te zwaar uit. Voor de beeldvorming, mijn kledingmaat is 40/42. Beide zijn we in het verleden echt flink zwaarder geweest en nu hebben we al een aantal jaar een voor ons redelijk gewicht. We eten redelijk gezond en bewegen regelmatig. Natuurlijk is er ruimte voor verbetering en zijn wij echt geen heiligen maar we leven echt niet op fastfood.

Nu werd een van mijn angsten bevestigd, ons gewicht wordt benadrukt en we moeten afvallen. Net nu ik al een hele tijd probeer tevreden te zijn met mezelf en dat het goed genoeg is zoals ik ben.

Nu hebben we alles over om onze kinderwens werkelijkheid te laten worden dus de knop werd al snel omgezet. Wij kunnen dit en we gaan ervoor. Inmiddels ben ik ruim 4 kilo lichter.

Of we open stonden voor het gebruik van de app, ferticoach. Prima, waarom niet. Proberen kan geen kwaad en baad het niet dan schaad het niet. Diezelfde avond kregen we de activatiecode en zijn we van start gegaan maar deze app viel ons al snel tegen. Geen vragen afgestemd op onze persoonlijke situatie maar algemene vragen zoals “Heb je vandaag of gisteren al vette vis gegeten?”. Nu eten wij vegetarisch en antwoorden we hier dus steevast nee op. Dit heb ik ook besproken met de arts en haar advies was om de schijf van vijf als leidraad te gebruiken. Nu ben ik nog zoekende op dit gebied qua voeding maar ook of ik niks tekort kom qua vitamines. Ik overweeg om naar een orthomoleculair therapeut te gaan maar hier ben ik nog niet helemaal over uit. Mocht iemand hier ervaring mee hebben en deze willen delen dan hoor ik het graag.

Tot op heden is er in de app in ieder geval nog geen nieuwe info voorbij gekomen.

De vervolgstappen. Ze willen het zaad van mijn partner nogmaals onderzoeken, over drie maanden. Drie maanden! Dit omdat de kwaliteit elke drie maanden kan veranderen en ze het de kans willen geven om beter te worden. We hebben nu dus de apps en tips gekregen om onze leefstijl aan te passen. Gezond eten, regelmatig bewegen en voor mijn partner o.a. losse onderbroeken dragen en geen laptop op schoot. En nu maar hopen dat de kwaliteit beter wordt. Zoals het er in januari voorstond komen we in aanmerking voor ICSI, mocht de kwaliteit aanzienlijk verbeteren dan is IUI mogelijk een optie. Ik ben benieuwd. Het is afwachten, heel veel wachten. Halverwege april mag hij het nogmaals inleveren alleen dit moet bij het ETZ.

Ondertussen heb ik ook een inwendige echo gehad om te kijken hoe het er bij mij voor staat maar zover als ze het nu hebben kunnen zien is bij mij alles goed. Check! Zo voelde het voor mij echt. Afvinken en door, op naar de volgende stap. Ik was meer bezig met het feit dat ik mezelf letterlijk bloot moest geven dan wat de uitslag zou zijn. Ik ben 29 dus ik heb nog nooit een uitstrijkje hoeven laten maken. Nu viel het reuze mee en gaan ze hier professioneel mee om. Mijn partner voelde zich ontzettend opgelucht maar ik voelde niks. Ik heb nog specifiek gevraagd of bloedprikken of een HSG onderzoek nodig is, dit omdat ik van naasten in een soortgelijk traject had gehoord dat zij dit kregen maar dit was niet nodig. Ik wil concrete stappen zetten, vooruit, het duurt me allemaal veel te lang en voor mijn gevoel staat de wereld een beetje stil. Het klinkt dramatisch maar alles is relatief, andere zaken zijn gewoonweg een stuk minder belangrijk geworden. Ik ben bang, bang voor wat komen gaat, bang of het ons überhaupt gegund is om een kindje te krijgen.

Op dit moment proberen we het stap voor stap te bekijken en niet te ver vooruit te denken. Nu is mijn partner hier beter in dan ik. Het gaat met ups en downs. Een somber, verdrietig gevoel kan me overvallen maar er zijn ook dagen dat ik me goed voel en er niet zo mee bezig ben.

Ik leef een beetje van afspraak naar afspraak. Nu zat er tussen de intake en mijn onderzoek anderhalve week dus dit was goed te overzien. Nu zit ik weer even in een dipje, vanaf half april zijn er weer concretere stappen. Ondertussen gebeurd er niks, behalve het afvallen. We wandelen ons suf.

Nu ben ik de afgelopen dagen bezig met het volgende. Blijven we bij het MMC of gaan we overstappen naar het ETZ. Ik heb mijn fertiliteitsarts een keer telefonisch gesproken en ze was bij mijn onderzoek aanwezig. Het onderzoek werd gedaan door een jongere arts. Volgens mij nog een arts in opleiding, maar hier werd niks over gezegd. Ik kreeg beide keren de indruk dat de fertiliteitsarts haast had. Het voelde alsof ze het een beetje afraffelde en ze komt tot op heden nogal zakelijk over. Nu ben ik eens op het internet gaan lezen en daar las ik wisselende verhalen.

Daarnaast kan dus niet het gehele traject in het MMC gedaan worden mocht het daadwerkelijk een ICSI traject worden. Wat in het MMC niet kan moeten we voor naar het ETZ. Nu maakt het voor ons qua reisafstand nagenoeg niks uit want er wonen er tussenin. Nu twijfel ik of we niet beter volledig over gaan stappen naar het ETZ. Vanmiddag even geïnformeerd bij het ETZ en dit is zeker mogelijk als het MMC of de huisarts ons wil doorverwijzen. We moeten dan wel opnieuw een intake krijgen in het ETZ maar de onderzoeksresultaten kunnen overgenomen worden. We zouden dan ongeveer in de 3e week van april terecht kunnen. Nu moeten we sowieso tot halverwege april wachten dus dit zou dan niet zoveel uitmaken. Nu ben ik benieuwd, zijn er hier mensen die hun ervaringen over zowel het MMC als het ETZ willen delen?