Zo trots en ook zo teleurgesteld

deel 3

Nadat ze me dus een hele dag hebben geobserveerd en mijn pijn dragelijk was geworden besloten ze om mij een inspuiting te geven met methatrexaat. (een soort medicatie om het "vruhtje" te laten afkomen.

Even vermelden dat ik dus echt een meeeeeega naalden foobie heb. enfin wat moet dat moet.

die zelfde avond mocht ik naar huis. op voorwaarde dat ik wanneer ik pijn had, ik hevig bloedverlies had of iets abnormaal was ik terug kwam. en dat ik op maandag mijn bloed liet trekken en op donderdag om de evolutie te zien en alsook op donderdag terugkwam voor een nieuwe echo.

Tuurlijk ging ik daarmee akkoord. zo was ik toch tenminste thuis.

Op maandag voerde mijn vriend me naar het ziekenhuis om bloed te laten afnemen. want hier was het intussen een feestdag en werkte de dokters niet. 

We hoorde geen resultaat dus gingen ervan uit dat alles wel goed ging.

Donderdag zoals afgesproken opnieuw bloed gaan laten trekken, naar de echo en toen stortte de wereld helemaal in elkaar. 

Mijn hormonen zijn verdubbeld. Mijn borsten doen pijn, mijn buik zwelt op, ik verzwaar, maar het "vruchtje" is net veranderd. (wat op zich een mini beetje goed nieuws was) maar door al deze andere symptomen konden ze dit niet zo laten. 

Overleg gepleegd met de gynecoloog en ja hoor alsof het nog niet allemaal erg genoeg was moest ik opnieuw die spuit krijgen. Dus werd ik doorgestuurd naar het dagziekenhuis, gingen ze het preparaat klaarmaken maar nu een dubbele dosis en kon ik terug 2 spuiten ontvangen.

 Na een uurtje mocht ik terug naar huis indien alles goed zou zijn. 

Gelukkig was dat dan wel weer het geval en mag ik naar huis. 

Nu is het terug afwachten tot donderdag om opnieuw te zien hoe alles in zijn werk gaat. 

Als dat kleine mormel nog steeds niet veranderd en mijn hormonen op hol blijven slaan zal er alsnog een operatie plaatsvinden. 

Nu dus even fingers crossed!!!!!