Heel herkenbaar. Bij de oudste duurde het lang om zwanger te raken. En daar kon ik pas echt na de 24 weken van genieten. Want het duurde zo lang om zwanger te raken dat ik echt dacht dot kan niet meteen goed gaan. Gelukkig gewoon een goede zwangerschap. Bij nummer twee ook een hematoom in de baarboeder die helaas niet zo snel weg was maar daar had ik na de echo met het kloppende hartje (na veel bloedverlies die avond) heel sterk het gevoel dat het goed kwam.

Ik had griep toen ik 5-6 weken zwanger was en door antistolling hoestte ik mezelf aan de onderkant open. Hierdoor kreeg ik een bloeding en werd er gevreesd voor een bbz. Gelukkig zagen we op de juiste plek een hartje kloppen. Ik was net in het tweede trimester toen ik een trombose op mijn mechanische hartklep bleek te hebben. Gelukkig heeft de baby alles goed doorstaan, ik iets minder (grote bloeding en zenuwschade naar mijn linkerbeen). En toen kwam mijn zoontje prematuur dmv een spoed keizersnede onder algehele anesthesie. Tussen alle ellende door wel kunnen genieten van de zwangerschap. Ik mis de rusteloze benen absoluut niet. Oja het eerste trimester vond ik vreselijk, eerder heb ik een missed abortion gehad waar we bij de termijn echo achter kwamen. Ik vond het zo fijn dat ik mijn zoontje op een gegeven moment kon voelen, een hele geruststelling