Annemiek2's avatar
9 jaar geleden

Andreas is inderdaad een heerlijk ondernemend en iet wat verlegen knulletje die graag de wereld wil ontdekken. Wel graag met mama of papa in de buurt. Het lijkt me griezelig als zo'n kwetsbaar meisjes al Kathleen zomaar met iedereen wil meelopen. Elk kind ontdekt de wereld op zijn of haar eigen tempo. Zelf was ik ook niet de snelste maar dat is redelijk goed gekomen. Ik denk dat in jullie situatie het belangrijker is dat ze zoals je zelf zegt dingen ontdekt en dat jullie terecht trots mogen zijn op wat ze nu al kan. Zeker zoals je de verwachtingen beschrijft waar jullie rekening mee moesten houden. Heel veel geluk met het ontdekken van wat Kathleen al kan en nog gaat ontdekken :).

spm_klerks's avatar
9 jaar geleden

Dank je voor je lieve woorden! Ik kan me voorstellen dat het soms vervelend is als je zoontje achter je wegduikt als je met iemand staat te praten, maar soms zou ik willen dat Kathleen dat ook deed. Nee zij loopt met iedereen zo mee, steek je hand uit en zij volgt, dus ik heb op straat nooit veel aanspraak. Volgens mij is jouw zoontje gewoon een leuke deugniet die de wereld aan het ontdekken is, en ook al kan Kathleen best veel, ze ontdekt nu ook pas dingen die andere kinderen al lang weten, dus waar een ander rustig een kop koffie in de speeltuin drinkt moet ik steeds kijken wat ze doet... Maar ik denk dat we beide als moeder zijnde trots kunnen zijn op onze kinderen. Veel geluk met jouw ondekkertje..

Annemiek2's avatar
9 jaar geleden

Wat een ontwikkelingen zeg, ik vergelijk haar maar voor het gemak op dit moment met mijn zoontje als ik kijk naar haar "leeftijd". Zelf de koelkast openen en de spullen pakken om een boterham smeren is dan best wel knap. Wat goed ook dat ze nu naar andere toe gaat. Als ik het zo lees zal ze zich op den (lange) duur zeker wel redden. Ik geloof best wel met je mee dat ze altijd wel een vorm van zorg of begeleiding nodig zal hebben maar er is een heel groot verschil met het senario van niet kunnen praten tot nu redelijk goed dingen kunnen verwoorden. Dat ze kleine taakjes in huis kan doen is ook best wel knap. Ik hoop dat mijn zoon op de leeftijd van ruim 2 1/2 jaar ook zelf zijn brood kan smeren of de vaatwasser redelijk kan vullen. Het zou ook heel prettig zijn dat niet alles meer van tafel geveegd zal worden en dat hij niet zo ver achter mij wegduikt als ik met iemand sta te praten. Voor jullie, gefeliciteerd met al jullie mijlpalen en ik hoop dat er nog heel veel gouden randen en strikken zullen komen.