Alles over de Miskraam

Wat is een miskraam?

Een miskraam is een afbreking van de zwangerschap in de eerste 2 tot 4 maanden van de zwangerschap. De medische term is spontane abortus. Een spontane abortus wordt meestal veroorzaakt door een afwijking van het vruchtje. Het vruchtje kan door die afwijking niet meer groeien en wordt afgestoten. De afwijking is zelden erfelijk. Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kunnen bijvoorbeeld vrijen, vallen, fietsen, paardrijden of motorrijden over het algemeen geen miskraam veroorzaken. We spreken van een dreigende miskraam wanneer de vrouw veel vaginaal bloedverlies heeft tijdens de zwangerschap. Slechts in de helft van die situaties treedt werkelijk een miskraam op; in de overige gevallen heeft het bloedverlies een andere oorzaak.

Oorzaak miskraam?

Er zijn verschillende oorzaken voor een miskraam. Hieronder een opsomming van mogelijke oorzaken:

• Leefgewoonten van de moeder: roken, overmatig koffie- en/of alcoholgebruik en overgewicht zijn allemaal geassocieerd met een iets verhoogde kans op een miskraam.
• Een aanlegfout bij de foetus ('embryonale factor'). Dit is verreweg de belangrijkste oorzaak van een miskraam. Hieraan ligt vaak een genetische afwijking ten grondslag. Dit is slechts zelden een erfelijke DNA-fout, meestal is de fout ontstaan tijdens de bevruchting.
• Stollingsstoornis bij de moeder
• Hormonale afwijkingen bij de moeder
• Anatomische afwijkingen aan de baarmoeder. Deze kunnen onder andere zijn: een misvormde baarmoeder
• Infecties in de baarmoeder

Wanneer je al meerdere malen een miskraam hebt gehad noemen we dat habituele abortus.

Symptomen miskraam: hoe herken je een miskraam?

Je lichaam geeft zodra er een miskraam op komst is een aantal symptomen af. Je kunt een miskraam als volgt herkennen:

Zwangerschapsverschijnselen nemen af

Het is mogelijk dat net voor een miskraam de normale zwangerschapsverschijnselen als gespannen borsten en ochtendmisselijkheid ineens afnemen. Het zwangerschapshormoon hCG, die onder meer zorgt voor typische zwangerschapskwalen als misselijkheid, zere borsten, vaker plassen en vermoeidheid, neemt af waardoor ook je deze zwangerschapsverschijnselen afnemen. Let wel: aan het einde van het eerste trimester worden deze eerste zwangerschapsverschijnselen wat minder en dat heeft niets met een miskraam te maken.

Bloedverlies

Een ander teken van een miskraam kan vaginaal bloedverlies en menstruatiepijn zijn. Dit hoeft echter niet direct te betekenen dat het fout gaat. Soms gaat het om een onschuldig bloedvaatje dat is gesprongen, een afwijking aan de baarmoedermond, bloedverlies dat van de placenta komt of een andere onverklaarbare reden. Heb je bloedverlies? Neem dan direct contact op met je verloskundige. Zij zal zo spoedig mogelijk een echo voor je regelen zodat zij kunnen vaststellen of er daadwerkelijk sprake is van een miskraam.

Is het bloedverlies te wijten aan een miskraam dan is het vruchtje niet meer levensvatbaar. Het bloedverlies zal de komende dagen toenemen in combinatie met menstruatiepijn, buikkrampen en/of pijn in de rug. Ook komen er stolsels en klonten mee. Komt je miskraam niet vanzelf op gang, dan wordt deze opgewekt door middel van een curettage.

Kans op een miskraam

Helaas komen miskramen vaker voor dan we denken, namelijk bij  1 op de 10 zwangere vrouwen. Ook zijn er miskramen die niet worden opgemerkt, omdat de helft van alle zwangerschappen eindigt voordat de vrouw weet dat ze zwanger is. Hoe hoger de leeftijd van de zwangere vrouw, hoe groter de kans op een miskraam. Vrouwen die meer dan één miskraam hebben gehad, hebben een grotere kans om tijdens een volgende zwangerschap opnieuw een miskraam te krijgen. De leeftijd van de moeder is de belangrijkste risicofactor: de kans op een miskraam is circa 9% voor vrouwen tussen 20 en 24 jaar, meer dan 50% voor vrouwen van 42 jaar en zelfs tot 75% voor 45-jarige vrouwen.

Curettage

Als het zeker is dat je een miskraam hebt en het vruchtje in je niet meer leeft, dan zal je lichaam het vruchtje gaan afstoten. Wil je daar niet op wachten, dan kun je je laten curetteren. Bij een curettage wordt de baarmoeder via de vagina en de baarmoedermond met een dun slangetje leeggezogen of met een soort lepel schoongemaakt. Als alle weefselresten zijn verwijderd, houdt de bloeding binnen enkele dagen vanzelf op. Een curettage is een ingreep die 5 tot 10 minuten duurt. Je krijgt een korte narcose en merkt daardoor niets van de ingreep. In sommige ziekenhuizen kan worden gekozen voor een plaatselijke verdoving: via de vagina wordt de baarmoedermond met een paar injecties verdoofd. Vaak krijg je daarbij ook een rustgevend middel, waardoor je tijdelijk wat slaperig en suf bent. Bij deze tweede methode voel je wel wat pijn, maar deze is over het algemeen goed te verdragen.

Na een miskraam

Naast de lichamelijke hinder is een miskraam voor de meeste vrouwen psychisch erg zwaar. Er komen zoveel gevoelens om de hoek kijken. De blijdschap van de zwangerschap wordt opeens omgezet in gevoelens van onzekerheid, boosheid, angst en vaak ook schuldgevoel. Belangrijk is te weten dat een miskraam eigenlijk nooit voorkomen had kunnen worden. Vaak stuit men op onbegrip uit de omgeving en worden er goedbedoelde opmerkingen gegeven die je erg kunnen raken. Het is belangrijk de miskraam een plekje te geven en deze goed te verwerken. Het verwerkingsproces is voor iedere vrouw weer anders. Lichamelijk gezien is het verstandig te wachten met seksueel contact totdat de bloeding is gestopt. Daarna staat niets een nieuwe zwangerschap meer in de weg. Lees meer over zwanger worden na een miskraam.

Heb jij een miskraam gehad? Reageer ook!